Breiðfirðingur - 01.04.1954, Blaðsíða 16
6
BREIÐFIRÐINGUR
Hann er einn fyrsti vorboðinn. Hann vildi byggja endur-
reisnina á þjóðlegum grundvelli, hann kvað um auðlegð
íslenzkrar náttúru, starf bóndans, mikilvægi þess og gildi
fyrir íslenzkt þjóðlíf.
Eftir að alþingi er stofnað hér að nýju um miðja 19. öld
og frelsisbarátta Islendinga stendur sem hæst, þá eru það
Barðstrendingar ásamt Isfirðingum og Strandamönnum,
sem ætla fyrstir manna að endurreisa vorþingin eins og þau
voru á lýðveldistímunum. Arið 1849 héldu þeir vorþing að
Kollabúðum — gamla þingstaðnum. — Tjölduðu þeir þar
búðir að fornum sið. Sagt er að þeir sem næst bjuggu þing-
staðnum, hafi hlaðið veggina, en Eyhreppingar gefið við-
inn og flutt hann inn í Þorskafjarðarbotn.
ísfirðingar gáfu tjöldin, voru það ullarvoðir. Þarna komu
saman allir mestu og beztu menn nærliggjandi héraða, héldu
fund og hvöttu til dáða og sóknar fyrir frelsinu. Þessir
fundir voru haldnir í nokkur ár, en lögðust svo niður aftur,
og þó að þeir hafi ef til vill ekki orðið til mikils gagns í
baráttunni, eru þeir þó vottur þess að þrátt fyrir alla áþján
liðinna alda, er enn líf og áhugi í bændum þar vestra. Enda
hygg ég að Breiðfirðingar hafi að ýmsu leyti staðið betur að
vígi en aðrir landsmenn á þrengingartímum þjóðarinnar,
þegar sultur og áþján þjakaði, svo að margir dóu fyrir ald-
ur fram af harðrétti.
Breiðifjörður er gjöfull og kring um hann margar góðar
jarðir, Breiðfirðingar búhöldar góðir og duglegir sjósókn-
arar, sem sóttu mikla björg í bú í Breiðafjörð. Fjarlægðin
frá hinum ráðandi öflum þjóðfélagsins var líka nægilega
mikil, til að þeir gætu betur búið að sínu, en margir aðrir.
Þá má ennfremur segja, að Breiðfirðingar hafi átt og eigi
sína fulltrúa á þingi íslenzkra skálda — og ekki af lakara
taginu — má þar fyrst nefna — auk Eggerts Ólafssonar,
sem áður er nefndur — öndvegisskáldin þá Jón Thorodd-