Breiðfirðingur - 01.04.1954, Blaðsíða 98

Um strendur, dali, útnes og eyjar
Útnesvegur. ,
Hinn 16. október 1953 var ég staddur að Dagverðará.
Skrapp ég þangað frá Arnarstapa, en var annars á leið
vestur í Olafsvík og Sandi. Veður var bjart og hlýtt. —
Vegurinn frá Arnarstapa að Dagveðrará er góður, en fyrir
utan Dagverðará tekur við úfið og illfært hraun. — En
þessa dagana var stórvirk jarðýta að leggja út í baráttu
við hraunið. — Var unnið þarna frá því í október og fram
í desember og tókst á þessum tíma að brjóta leið í gegnum
Drangahraun og jafnframt var rudd leið að væntanlegum
þjóðvegi niður að Malarrifi. — Eftir er þá að ryðja veg
um Beruvíkurhraun og utanvert Lónlandið, en þegar því
er lokið opnast leið fyrir bifreiðar alla leið að Hellissandi.
Drangahraun og Helga Bárðardóttir.
Drangahraun er stórgert, úfið og gróðurlítið. Ekki var
árennilegt að leggja þar í vegargerð, og fyrir rúmum ára-
tug, hefði það verið ógerlegt, en ekki stóðst hraunið átak
jarðýtunnar. Allt hrundi og molnaði fyrir vélaraflinu og
jarðýtan skildi eftir sig breiða slóð, sem er hið bezta veg-
arstæði.
I Drangahrauni er hellir, sem kenndur er við Helgu
Bárðardóttur og nefndur Helguhellir. — Er sagt að Helga
hafi dvalið þar, eftir að hún fór að fara einförum og undi
sér ekki hjá öðru fólki. Er saga Helgu Bárðardóttur hin