Breiðfirðingur - 01.04.1954, Blaðsíða 55

BREIÐFIRÐINGUR
45
sækja, sérkennilegur „kall44 og formaður í nálega öllum
ferðalögum Skáleyingja í þann tíð.
Hann sat lengi í hreppsnefnd Flateyjarhrepps og þótti
þar ekkert dusilmenni. Honum gat hitnað í hamsi á fundum
og var illa við allt málþóf, maðurinn enda fyrst og seinast
áhugasamur bóndi, sem eiginlega mátti ekki vera að þessu
þrefi í burtu frá heimilinu svo dögum skipti.
Hann lézt 10. febrúar 1944, í Ogri við Stykkishólm, á
heimili Bergsveins sonar síns og konu hans, Ingveldar Jó-
hannesdóttur frá Skáleyjum, sem bjuggu þar um skeið.
Hann er jarðsettur í Stykkishólmi.
Skúli var stór maður, hár og þrekinn en nokkuð stirður
í hreyfingum enda farinn að reskjast þegar ég man hann
fyrst. Andlitið frítt og karlmannlegt markað góðleik og ein-
urð. Hann var mikill barnavinur og slíkur hreinleiki í orð-
um, að af bar. Stríðni og kerskni voru honum sem fram-
andi hugtök, hann var í hæsta lagi glettinn í máli. Eg minn-
ist þess frá bernsku, að kæmi það fyrir hann snupraði mann
þegar við höfðum uppi einhver strákapörin, þá var eins og
öll orð hans bæru í sér hlýju skilnings og fyrirgefningar
hversu gramur sem hann annars var, hefðu fremur hljóm
af fjasi en hirtingu og særðu mann aldrei. Hann flengdi
aldrei sín börn eða þá mjög sjaldan, og þóttu þó rassskell-
ingar jafn sjálfsagðar og Faðirvorið í þá gömlu og góðu
daga. Oft og tíðum raulaði hann sér þessa vísu, þegar ég
var að stela frá honum spýtum, þar sem hann stóð við smíð-
ar í skemmunni sinni:
Jón minn góður, ég bið þig
éttu mig nú ekki
ég er of stór ofan í þig
og ekki fer þar vel um mig.