Breiðfirðingur - 01.04.1957, Side 25

BREIÐFIRÐINGUR
23
hina á aðfalli og fá með því móti stöðugan rekstur. Mætti þá
fá 80 millj. kwst. árlega úr Kolgrafarfirði, en 24 millj. kwst.
úr Hraunsfirði.
Orku þá, sem fengist frá þessum stöðum, mætti nota í sam-
veitukerfi, þegar það væri komið um norðvesturland austan
frá Vík með Vestmannaeyjum og Reykjanesi til Snæfells-
ness og vestur í Dali, Strandir og í samstarfi við Sogsvirkjun-
ina og Andakílsvirkjunina, þegar Þingvallavatn og Skorra-
dalsvatn hafa verið tekin til vatnsmiðlunar. Það mætti og
nota orkuna í sambandi við dælurafstöðvar frá stöðuvötnum
á fjöllum uppi.
Þá er og tilvalið að nota sjávarfallaorkuna til hitaveitu.
Raforkunni frá sjávarfallastöðinni yrði þá veitt inn í sam-
veitukerfið og tekin þaðan til hitageyma, sem hitaveitan síð-
an miðlaði úr eftir hitaþörfinni. Auðvelt er að gera slíka
geyma til að halda hita á vatni frá stórstraumi til smástraums
og þannig fá fulla miðlun á alla sjávarfallaorkuna um hit-
unartímann.
Þessar hugleiðingar eiga að vekja athygli á því, að í sjávar-
föllunum eigum við orkulind, en skortir næga vitneskju um
frumskilyrði fyrir hagnýtingu hennar og þótt eigi megi búast
við, að þessi orkulind verði hagnýtt í bráðina, getur vel til
þess komið síðar. Það væri æskilegt, að gerðar yrðu mælingar
á sjávarföllum inn Breiðafjörð og víðar, bæði um strauma
og sjávarhæðir fyrir fjörðum og vogum svo og um tímafar
öldunnar inn eftir þeim. Mælingarnar eru ekki kostnaðar-
samar, ef byrjað er á þeim snemma og þeim haldið fram með
hóflegum gangi.
Það er ekki hægt að skilja svo við þetta mál, að ekki sé
minnst á kjarnorkuna. Nú er kjarnorkunotkun til rafmagns-
vinnslu að hefjast og heyrst hefur því spáð, að virkjun vatns-
afls og sjávarfalla sé að verða úrelt. Þótt svo kunni að verða
einhverntíma, er ekki komið að þvi enn. Við þurfum svo mjög