Breiðfirðingur - 01.04.1957, Page 31

BREIÐFIRÐINGUR
29
tilsagnar á því sviði, en dómbærir menn telja að myndir,
sem hún málaði, beri vott um næman fegurðarsmekk og
gott handbragð. Hún var yfirleitt hög í höndum á hverju
sem hún tók. Mikið yndi hafði hún af fögrum bókmennt-
um og las feiknin öll alla ævi. Las hún þó jafnan með
góðri dómgreind og sóttist lítt eftir að kynnast verulega
öðru en því, sem á einhvern hátt var fagurt eða til mann-
bóta. Hún unni góðum kvæðum og dýrum sálmum, og átti
hægt með að kasta fram stökum, ef hún vildi.
Guðrún var einlæg trúkona í orðsins beztu merkingu.
Vissi að vér sjáum nú aðeins brot af alheiminum og þekkj-
um ekki nema fyrstu stafina í bók lífsins. Henni hló hug-
ur við að kynnast síðar nýjum veröldum og fá lausn á
vandamálunum. Hún tók því með fullum skilningi, er aðrir
litu öðrum augum en hún á hlutina, áfelldist lítt breysk-
leika meðbræðranna, en gerði sér far um að græða og
bæta það, sem henni var unnt.
Guðrún giftist á unga aldri Guðjóni Þorsteinssyni, síðar
verzlunarstjóra í Olafsvík og á Sandi. Meðan samvistir
þeirra stóðu, veitti hún forstöðu gestrisnis- og myndar-
heimili, sem mjög var rómað. Ymsir erfiðleikar steðjuðu
að henni á þeim árum, og stundum var ærið þungt fyrir
fæti. En úr öllum mannraunum kom Guðrún jafnan enn
göfugri og styrkari og ríkari af samúð með öðrum. Eins
og blómjurtin brosir aldrei fegurri við sól en eftir skúrinn.
Margir ágætir menn innlendir og tignir, erlendir gestir
dvöldu lengur eða skemur á heimili frú Guðrúnar og báru
jafnan sömu söguna, að þar var gott að vera. Skorti hvorki
rausnarlegar veitingar né mikla skemmtan og margbreyti-
lega. Ef tóm gafst og tækifæri á sumrum, fór Guðrún á
hestbak. Sat hún fallega í söðli og kunni flestum betur að
láta taumana leika svo í hendi sér, að klárinn bauð fram
alla kosti sína. Einnig unni hún sjóferðum og stjórnaði frá