Breiðfirðingur - 01.04.1957, Blaðsíða 40

38
BREIÐFIRÐINGUR
ár af þeim var maður hennar veikur og bjó hún þá með
bjarna syni sínum, þar til hann giftist, tók hann þá við
búinu, en Helga dvaldist þar hjá þeim hjónum, með Val-
gerði dóttur sína og ungan son hennar ,þar til Bjarni dó
1941. Leystist þá heimilið upp og Helga fluttist með Val-
gerði dóttur sinni niður á Hellissand. Þar bjuggu þær í tvö
ár. Flutti Helga svo til Reykjavíkur og stofnaði sitt eigið
heimili með Valgerði og Birgi syni hennar, sem þurfti á
aðstoð hennar að halda og hún aldrei við sig skildi, fyrr en
Valgerður dó 6. des. s.l. haust (1956). Fór hún þá til Guð-
rúnar dóttur sinnar og Hannesar manns hennar, sem alltaf
höfðu verið henni til hjálpar, ef hún þurfti nokkurs með, en
heimili þeirra Birgis hafði hún stjórnað svo vel, að hann
gat nú eignazt litla íbúð fyrir sig og leigt góðum hjónum
fyr iraðhlynningu. Amma hafði kennt honum hinar fornu
dyggðir; trúmennsku, skyldurækni og háttprýði, sem í
gamla daga þótti jafnskylt að kenna og Faðir vor.
Þau hjónin Helga og Guðbjörn eignuðust 7 börn, en 1
þeirra dó í æsku, einnig ólu þau upp 5 fósturbörn. Helga
unni framtaki og menningu ogj ól börn sín upp í þeim anda,
enda lærðu 2 eldri synir hennar sjómannafræði, en sá yngsti
gekk á búnaðarskóla, og tók hann að sér búið, eins og áður
er sagt. Dætrunum tveim kenndi hún sjálf, það sem hús-
mæður eiga að kunna, en Valgerður náði aldrei fullri heilsu
og því var móðurástin henni jafn nauðsynleg og sólin er
blómunum.
Eg kynntist Helgu fyrst fyrir rúmum 40 árum, urðum við
hjónin henni þá samferða frá Reykjavík, og ætluðum til
Hellissands en fórum til Stykkishólms. Þannig voru oft
ferðalög á þeim árum og löngu eftir það. I þessari ferð vissi
ég hve kjarkur hennar var mikill og hlýtt var að vera í ná-
vist hennar. Seinna kynntist ég henni í Kvenfélagi Hellis-
sands, því að hún var ein af stofnendum þess.