Breiðfirðingur - 01.04.1957, Blaðsíða 12

10
BREIÐFIRÐINGUR
ardjúp, og hét Ásgeir. Fórum við með honum til Arngerðar-
eyrar og gistum á bæjunum þar fyrir innan, venjulega á
Laugabóli eða Múla. Fórum við svo suður yfir Skálmar-
dalsheiði og heim daginn eftir, og höfðum þá verið 9 daga
daga í ferðinni.
Síðasi munun rekstararferðir sem þessi, er nú hefur verið
leitazt við að segja frá, verið farnar 1904 eða 1905. Fé
var að vísu selt til Isafjarðar eftir það, en þá var aðeins
rekið til Arngerðareyrar, og þaðan var svo símað til ísa-
fjarðar og mótorbátur fenginn þaðan, til þess að flytja
féð úteftir. Voru það því mikil viðbrigði til batnaðar,
þegar síminn og mótorbátar komu til sögunnar.
Að lokum langar mig til þess að segja lítillega frá séra
Guðmundi í Gufudal og þeim hætti, sem hann hafði á rekstr-
arferðum þessum til Isafjarðar, en hann var, eins og áður
hefur verið drepið á, forgöngumaður um pöntunarfélög og
ýmis fleiri framfaramál í sínu héraði. Séra Guðmundur
fór jafnan einn með sinn hóp og oftast ekki fyrr en við
hinir vorum komnir heim aftur. Honum til styrktar við
reksturinn var grá forustuær, og er óhætt að segja, að hún
hafi orðið honum að meira liði við reksturinn heldur en
þótt hann hefði haft tvo menn sér til aðstoðar. Er mér
minnisstætt, er ég mætti honum eitt sinn á Gufudalshálsi.
Brokkaði þá fyrst á undan forustuærin gráa, en á eftir
komu hinar kindurnar í rein, síðast fór rekstrarmaðurinn,
séra Guðmundur. Ofan af Gufudalshálsi lá gatan í inörg-’
um sneiðingum, og vék sú gráa ekki úr götunni. Ekki er
mér kunnugt, hvaðan séra Guðmundur fékk þessa forustuá,
hvort hún hefur komið upp í hans eigin fé eða hann hefur
fengið hana einhvers staðar að.
Frá ísafirði var ærin flutt með gufubátnum Ásgeiri litla
til Arngerðareyrar og þar var henni sleppt og hún látin
sjálf ráða ferðinni heim. Læt ég svo þessari frásögn lokið.