Dagblaðið Vísir - DV - 23.11.2018, Síða 26

26 FÓLK - VIÐTAL 23. nóvember 2018
„Bubbi tók loforð af mér um að
fara aldrei í Eurovision þegar ég
vann keppnina hans. Ég lofaði því
og sveik það síðan. Hann reyndar
gerði það á undan mér og samdi
texta fyrir lag sem Jógvan söng. Ég
fel mig alltaf á bak við það,“ segir
Eyþór og skellihlær. „Ég sveik samt
aðallega sjálfan mig því að mig
langaði ekkert og langar enn ekk­
ert að taka þátt í þessari keppni.
Eftir Bandið hans Bubba fékk ég
fyrirspurnir á hverju einasta ári.
Fékk sendan fjöldann allan af
flottum lögum sem ég hefði alveg
getað hugsað mér að flytja en ég
vildi ekki fara í keppnina. Horfði
ekki einu sinni á hana.“
Hvað var það sem breyttist?
„Pétur er góður vinur minn og
áður en ég kynntist honum var
hann átrúnaðargoð mitt því ég
hlustaði mikið á Dúndurfréttir.
Hann bað mig um að syngja lagið
sem var þá komið inn í keppnina.
Ég var hikandi til að byrja með, en
af því að þetta var Pétur tók ég mér
tíma í að hugsa þetta. Af því að ég
var svo lengi að ákveða mig var ég
eiginlega orðinn of seinn að segja
nei,“ segir Eyþór og skellir upp úr.
„Sem er mjög lýsandi fyrir mig.“
Eurovision gervilegur
hliðarveruleiki
Ég á líf sker sig úr íslenskum fram­
lögum að því leyti að það var sung­
ið á íslensku í lokakeppninni. Eina
lagið síðan tungumálið varð val­
frjálst árið 1997.
„Okkur fannst mikilvægt, fyrst
við vorum komnir inn í þetta um­
hverfi, að við gerðum eitthvað sér­
stakt. Við fengum marga enska
texta, bæði frá innlendum og er­
lendum textahöfundum. En af því
að lagið er í raun svo einfalt fannst
okkur hæfa því betur að syngja á
einhverju álfatungumáli eins og
íslensku.“
Heldur þú að það hafi hjálpað
til eða hamlað?
„Ég held að það hafi frekar
hjálpað til,“ segir Eyþór hugsi.
„Það voru margir af Eurovision­
nördar sem voru þakklátir fyrir
að við skyldum hafa valið okkar
tungumál.“
Hvert var takmarkið hjá ykkur?
„Bara að hafa gaman af þessu.
Fyrir mér var þetta allt svo súrt og
eins konar bóla. Í viðtölum feng­
um við alls konar spurningar um
takmörk og árangur lagsins og þá
leið mér eins og íþróttamanni. Ég
reyndi því að snúa mig út úr þeim
viðtölum. Ég gekk inn í þetta um­
hverfi og tók þátt í þessu leikriti.
Þarna var rauður dregill og papa­
rassar úti um allt að mynda mig.
Svo kom ég aftur heim til Íslands
og fór í Bónus eins og venjulega.
Þetta var algjör hliðarveruleiki.
Það getur verið að aðrir upplifi
þetta á annan hátt, en mér fannst
þetta allt mjög gervilegt.“
Varstu smeykur við að standa á
þessu sviði?
„Nei, ég var orðinn vanur því að
flytja lög fyrir fjölda fólks. Bæði í
ýmsum sýningum í Hörpu og svo
á Fiskideginum á Dalvík.“
Hugsaðir þú ekkert um milljón­
irnar sem voru að horfa í sjón­
varpi?
„Nei, ég hugsaði lítið um
áhorfendur úti í heimi. En þegar
myndavélin var fyrir framan mig
og það var verið að telja niður í út­
sendingu hugsaði ég til Íslands. Ég
veit hvað Íslendingum þykir upp
til hópa vænt um keppnina, alveg
sama hvað þeir þykjast ekki gera
það. Þegar íslenska lagið byrjar
hækka allir í sjónvarpinu. Þá allt í
einu áttaði ég mig á því að ég væri
ekki að taka þetta nógu alvarlega
og þá varð ég stressaður. Ég mátti
ekki klúðra þessu fyrir Íslending­
um, þeir verða svo sárir,“ segir Ey­
þór og hlær.
Eiginkonan skilningsrík
Eyþór hefur fengist við sýningar og
tónleika af ýmsum toga í gegnum
tíðina. Það sem tekur mestan tíma
þessa dagana eru „einkagigg“, þar
sem fyrirtæki og einstaklingar ráða
hann til að koma fram. Stundum
eru þetta fjögur eða fimm gigg á
kvöldi. Hann hefur verið meðlim­
ur í hljómsveitinni Todmobile og
kemur einnig fram í brúðkaup­
um, jarðarförum, setur upp tón­
leika víðs vegar um land og les inn
á teiknimyndir svo að dæmi séu
tekin.
Er þessi bransi hark eða koma
verkefnin á færibandi?
„Þetta er vissulega hark, en ég
er búinn að vera mjög heppinn
undanfarin ár. Í rauninni þyrfti ég
ekki að semja neitt sjálfur en ég
geri það til að halda mér skapandi.
Þegar ég er að skemmta fólki er ég
í vinnunni en inni á milli er ég að
búa til eitthvað sjálfur. Að skapa er
það besta við þetta starf.“
Hvað er það versta?
„Hvað þetta getur verið óá­
reiðanlegt. Stundum er mikil
eftirspurn og stundum þarf ég að
sækjast eftir verkefnum. Ég er svo
lánsamur að hafa getað dottið
inn í leikhúsið líka og fengið þar
mánaðarlaun eins og venjulegur
maður. Fjölbreytnin er lykillinn
hjá mér.“
Í dag er Eyþór kvæntur þriggja
barna faðir. Eðlilega fylgir skemmt­
anabransanum mikil fjarvera um
kvöld og helgar. Hann segir að eig­
inkona hans, Soffía Ósk, hafi skiln­
ing á þessari fjarveru.
„Hún kynntist mér þegar ég
var kominn á fullt í skemmtana­
bransann. Það hefur reyndar verið
meira að gera en venjulega undan­
farin þrjú eða fjögur ár og hún hef­
ur sem betur fer verið skilningsrík.
Það óhentugasta er að þegar flest­
ir eru í fríi þá er ég í vinnunni. Ég
missi til dæmis alveg af desember
af því að ég er að spila allan tím­
ann.“
Vill að öllum líki við sig
Rokkið er aldrei fjarlægt, sérstak­
lega ekki rokk áttunda áratugarins.
Um þessar mundir syngur Eyþór
með sveitinni Rock Paper Sisters,
sem innblásin er frá þessum tíma.
Ertu gömul sál?
„Já. Frá því ég var unglingur hef
ég alltaf verið talinn eldri en ég er.
Kannski af því að ég lít þannig út
eða tala á þann hátt. Að minnsta
kosti hef ég eignast vini sem eru
umtalsvert eldri en ég.“
Stefnir þú að því að reyna að
„meikaða“?
„Ég hugsa þetta ekki þannig.
Takmark mitt er frekar að reyna
að semja meiri tónlist og koma
fram á fleiri stöðum. Bæði undir
mínu eigin nafni og til dæmis með
þessari nýju hljómsveit. Vitaskuld
væri gaman að halda utan og spila
kannski einhvern túr þar en það er
ekki takmark í sjálfu sér.“
Tekur þú gagnrýni nærri þér?
„Ég er orðinn tiltölulega þjálf­
aður í því að tala við fólk, til dæm­
is eftir böll, sem lætur ýmislegt
Dalvegi 10-14 • 201 Kópavogi • 595 0570 • Parki.is
Vandaðar
innréttingar
Hjá Parka færðu flottar innréttingar
í hæsta gæðaflokki. Mikið úrval.
Bjóðum aðeins það besta fyrir þig!
„Ég mátti
ekki klúðra
þessu fyrir Ís-
lendingum, þeir
verða svo sárir.
„Langt fram
eftir lék
ég mér mikið við
stelpur, þegar
strákarnir fóru að
hafa áhuga á fót-
bolta leiddist mér.