Tímarit Máls og menningar - 01.02.2005, Side 40

Bergljót Jónsdóttir
vera með í að gefa ungu fólki tækifæri. Sumir nýttu það vel og sigldu
áfram, aðrir hurfu aftur í mannhafið. Það er notalegt að hugsa til þess að
ýmsir danshópar frá Asíu sem núna eru heimsþekktir komu til Bergen
sem eins fýrsta áfangastaðarins utan sinnar álfu. Það er bæði nauðsynlegt
og gaman að taka stóra sjensa."
Hvernig kynntist þú þessum hópum í fjarlægum löndum?
„Ég er illa haldin af forvitni,“ svarar hún hlæjandi, „forvitnari en kött-
urinn minn! Og ég ferðaðist víða og mikið. Las, hlustaði, horfði og
spurði. Þessi níu ár var ég um það bil 80-140 daga á ferðalagi á hverju ári.
En ég fór ekki um allan heim, ég hafði ekki tíma til þess. Þar sem ég ekki
fór sjálf tryggði ég að ég hefði fólk sem ég þekkti og treysti. Stór hópur
listamanna frá svæðum utan Evrópu kom fyrst fram í Frakklandi og
þangað fór ég oft. f Asíu varð ég að láta mér nægja Japan, Kína og Tai-
wan, og ég fór líka til Norður-Afríku. Ég komst ekki til Indlands eða ann-
arra landa á þeim slóðum en ég hafði góða aðstoðarmenn þar, þannig að
frá Indlandi komu nokkrir frábærir listamenn, tónlistarmenn og dans-
arar. Þannig sótti ég listafólk hvaðanæva úr heiminum til að gefa þeim
sem sóttu hátíðina kost á að njóta samvista við það. Enginn þvingar
menn til að læra og gera uppgötvanir en mér fannst mikilvægt að skapa
tækifæri fyrir fólk til að deila reynslu og skoðunum. Og ég er þeirrar
skoðunar að listin hjálpi manni til að verða meiri og betri manneskja,
kynnast sjálfum sér betur.“
Hvenær á árinu varstu yfirleitt búin að skipuleggja hátíðina?
„Alltof seint,“ játar hún. „Prógrammið var alltaf kynnt í febrúar og
síðasta fínpússningin átti sér oft stað um jólin. En höfuðlínurnar var ég
búin að leggja tveimur til þremur árum fýrirfram þannig að á vorin þegar
hátíðin var haldin var ég yfirleitt að vinna með þrjár næstu hátíðir. Þetta
olli sífelldu flakki milli ára þegar ég var að tala við fólk. Ég var alltaf svo-
lítið á skjön við samtímann!“
Hafðir þú regluleg samskipti við Listahátíð í Reykjavík?
„Ekki regluleg, nei, en við höfðum samband, og stundum fengum við
sömu listamenn og reyndum að samræma ferðir þeirra til okkar. Til
dæmis kom japanski dansflokkurinn Sankai Juku bæði til Bergen og
Reykjavíkur árið 2004.
Það er nokkur mótsögn í því að um leið og hver listahátíð vill helst
halda sínu fyrir sig og vera sem sjálfstæðust og frumlegust í efnisvali þá
sækja stjórnendur þeirra of oft hugmyndir á aðrar listahátíðir. Þeir vilja
vera öðruvísi en sækja samt of margir á sömu mið. Það er visst óréttlæti
í því að þeir listamenn sem komast til dæmis inn á Edinborgarhátíðina
eða til Avignon, þar sem listrænir stjórnendur hvaðanæva að eru með
38
TMM 2005 ■ 1