Hugur og hönd - 01.06.1996, Blaðsíða 14

Leikur að minni
Mýrarflétta, prjón og hönnun
Lopapeysan sem hér birtist
hefur þróast út frá fyrri
verkum mínum í lopa-
peysuflokknum Fléttuverk, sem var
á sýningu í Islenskum heimilis-
iðnaði haustið 1995. Með þessari
peysu, Mýrarfléttu, var ætlun mín
að byggja á fyrri vinnu í þessum
flokki varðandi efnivið, prjóna-
aðferð og myndsmíð sem byggð er
á fléttumunstri.
Að ósk ritstýru fjalla ég lítið eitt
um hönnun og rek þróun vinnu-
ferlis þessa verkefnis. Að hanna er
umfram allt að velja. Gefa sér
valkosti, vega þá og meta. I
vinnsluferli einnar prjónaflíkur fer
mestur tími í það að þróa með sér
hugmynd og aðferðir sem leiða til
þeirra áhrifa sem sóst er eftir.
Upphafleg hugmynd að verkefni
getur átt rætur að rekja í efnivið
eða garn, myndform og liti eða
snið og form á flík en að verk-
efnalokum er markmiðið að allir
þessir þættir séu vel leystir og
stuðli að heilsteyptu verkefni.
Meðan á þróun verkefnis stendur
er því mikilvægt að samhæfa
þessa mismunandi þætti. Þróunar-
ferlið er mikilvægur liður í sér-
hverri nýsköpunarvinnu. Mikil-
vægt er að vera gagnrýninn á eigin
verk og læra af því sem miður fer
því af vinnsluferlinu má ýmislegt
læra. Ef vel er staðið að þróunar-
ferlinu er oft hægt að nýta hug-
myndir fyrir önnur verk, sem ekki
eiga heima innan þess ramma sem
unnið er við þá stundina. En það
er engin ein leið til að vinna eftir.
Það er að mörgu að hyggja til þess
að ná fram heildstæðu myndformi
og áferð í flík. Margvíslegar
aðferðir geta komið að góðum
notum hvort sem hugað er að upp-
byggingu hugmyndar eða
útfærslu. Víða er hægt að leita
fanga eftir hugmyndum eða fyrir-
myndum, en eins og fyrr hefur
komið fram, er fyrsta skrefið í
hönnun að gefa sér stefnu og velja
sér markmið eða „vandamál" til
að leysa og síðan að vera gagn-
rýnin á hvernig það þróast og
vinnst.
Eg hef einbeitt mér einna mest
að prjóni eftir að textíl- og
hönnunarnámi lauk og leitað leiða
til að tjá mig með þeim miðli. I
lopapeysuflokknum, Fléttuverk,
hef ég unnið úr íslenskri ull og
einna helst léttlopa. Mýkt lopans
og léttleiki eru eiginleikar sem
njóta sín einna best í flíkum og
klæðum, þar sem form og hreyfing
líkamans fer saman. I
Fléttuverkum hafa hugmyndir
mínar um myndsmíð fallið einkar
vel að hringprjónahefðinni.
Hringprjón gefur kost á samfelldu
munstri erma og bols vegna jafnrar
úrtöku og óslitið munstur gefur
kost á heildstæðri myndsmíð í
flík.
I þessum verkum hef ég sótt í
norræna arfleið. Hér á ég við flétt-
ur þær sem einkenna forna list-
muni. Munsturfléttur birtast í
ólíku formi á ýmsum slóðum, t.d.
í keltneskri og íslamskri list. Ekki
er hægt að fullyrða um uppruna
fléttunnar eða vísun en í norrænni
listhefð kemur fléttan oft fyrir sem
slanga eða dýr, sem hringar sig,
eða jurtasveigar, þ.e. náttúru-
minni. Fléttumunstur frá fornum
tíma sem finnast yfirleitt í
útskurði eða skartgripum eru úr
efnum sem varðveitast vel. Ég hef
glímt við að aðlaga þessa listhefð
prjóni og lopapeysusniði. Að gera
hringa- eða fléttumunstur og
vinna í hringprjón fer vel saman.
Þetta verkefni hófst með vali á
þema og gaf ég mér að vinna
innan ákveðins ramma eða kerfis,
14 Hugur og hönd 1996