Hugur og hönd - 01.06.1996, Blaðsíða 12

Matthías Jochumsson.
Frumlegar tréstyttur
Söfnuðurinn við messu.
Hér segir lítillega frá Guð-
jóni R. Sigurðssyni, sér-
stæðum persónuleika og
listamanni, manni sem átti mjög ó-
venjulega og viðburðaríka ævi.
Guðjón R. Sigurðsson fæddist
árið 1903 á Hömrum á Mýrum í
Austur-Skaftafellssýslu. Foreldrar
hans voru hjónin Runólfur Sig-
urðsson frá Svínafelli í Oræfum og
Steinunn Jónsdóttir frá Odda á
Mýrum. Hálfum mánuði eftir fæð-
ingu Guðjóns héldu foreldrar hans
og þrjú systkini af stað til Kanada
þar sem þau bjuggu síðan. Ekki
þótti vit í að drengurinn nýfædd-
ur færi í slíkt ferðalag og var hann
því skilinn eftir hjá ömmu sinni og
afa, þeim Guðnýju Benediktsdótt-
ur og Jóni Bjarnasyni, sem bjuggu
á Odda á Mýrum. Olst hann upp
hjá þeim til fjögurra ára aldurs en
þá fór hann í fóstur til Ingunnar
móðursystur sinnar og manns
hennar, Einars Þorvarðarsonar, hjá
þeim ólst hann síðan upp. Þegar
Guðjón hafði aldur til fór hann að
vinna við ýmis störf bæði til sjós
og lands. Einn vetur var hann í
Hvítárbakkaskóla í Borgarfirði.
Þegar Guðjón var 22 ára urðu
tímamót í lífi hans. Faðir ltans, sem
þá bjó við Mozart í Vatnabyggðum
í Saskatchewan, skrifaði honum og
bað hann að koma til sín og hjálpa
til við búskapinn. Guðjón gaf já-
kvætt svar með því fororði að fað-
Guðjón R. Sigurðsson.
ir hans sendi honum farareyri.
Þegar Guðjón kom vestur fór hann
að vinna á búi föður síns. Móðir
hans hafði dáið ári eftir að fjöl-
skyldan kom til Kanada og auð-
vitað þekkti Guðjón föður sinn og
systkini ekki neitt þegar hann kom
þangað. Fjölskyldan hafði tekið
upp eftirnafnið Sigurðsson. Guð-
jón gerði það einnig. Jörðin var lé-
leg, beitarhagi rýr. Faðir hans var
með blandaðan búskap, kornrækt,
svín og hænsn. Runólfur var smið-
ur góður og bætti við tekjur sínar
með því að vinna í bygginga-
vinnu. Af ótilgreindum ástæðum
varð vera Guðjóns hjá fjölskyld-
unni ekki löng, aðeins nokkrir
mánuðir. Guðjón fór að leita sér að
vinnu annars staðar, hann vann í
nokkur ár við þreskingu, fiskveið-
ar og skógarhögg, svo komst hann
í vinnu við að byggja stórar korn-
hlöður á sléttunum. Trésmíði átti
vel við hann. Þegar kreppan mikla
skall á minnkaði öll vinna á þessu
svæði. Guðjón undi því illa að vera
atvinnulaus. Hann fór norður í
skógana norðvestur af Manitoba
og stundaði þar loðdýraveiðar í sjö
ár. Hann var einsamall við þessar
veiðar sem oft reyndust erfiðar og
hættulegar. Var þetta stundum
einmanalegt líf. I frásögnum hans
greinir hann frá kynnum af indíán-
um sem þarna bjuggu, Guðjón ber
þeim vel söguna, segir þá hjálp-
sama og gestrisna.
Oft lenti Guðjón í miklum svað-
ilförum og ævintýrum, hann segir
vel frá þessu tímabili í tímaritinu
„Heima er best" 1974-78, en þar
birti hann drög að sjálfsævisögu
sinni.
Vorið 1939 hætti Guðjón veiði-
skapnum og hélt lengra vestur á
bóginn. Fékk hann fyrst vinnu við
húsbyggingar við saltnámurnar
við Waterways í Alberta. Þaðan lá
leiðin til Vancouver, þar var mikill
uppgangur vegna heimsstyrjald-
arinnar. Fyrst stundaði Guðjón
byggingavinnu um hríð, þá réði
12 Hugur og hönd 1996