Gríma - 01.09.1933, Síða 55

HULDUBÆR HJÁ HALLVARÐSSTEINUM
53
datt Benedikt þá í hug að rekja för sín, því að eigi
hafði fokið í þau til muna. Lágu förin í rétta stefnu
upp á hálsinn fyrir ofan Eyvindarstaði að steinum
tveim, sem kallaðir eru Hallvarðssteinai'. Þar fann
Benedikt bælið eftir sig frá því er hann datt kvöldiö
áður.
Fyrir nokkrum árum voru ófeigi bónda Björns-
syni í Svartárdal send aktygi frá Ameríku. Þegar
Benedikt sá þau, þekkti hann að þau voru af sömu
gerð og leðurtygi þau, sem hann hafði séð í huldu-
bænum forðum; en þetta voru fyrstu aktygin, sem
hann sá hjá mennskum mönnum.
Benedikt var greindur maður og valmenni. Hann
lézt á Vindheimum um 1912. — Dóttir hans, Marsi-
bil á Brúnastöðum, sagði sögu þessa 1916.
22.
Hnlduær.
(Eftir handriti Jóh. Arnar Jónssonar í Árnesi. — Sögn
Gróu Sveinsdóttur s. st.).
Á síðari hluta 19. aldar bjó að Litladal í Sléttár-
dal í Húnavatnssýslu bóndi sá, er Sveinn hét Krist-
jánsson. Það mun hafa verið nálægt 1875 að at-
burður sá gerðist, er nú skal greina. Einn morgun
á túnaslætti, er regnsúld var mikil, varð smalinn í
Litladal var við tvær ókunnar ær, sem komnar voru
saman við kvíærnar. Þær voru báðar kollóttar,
mjallhvítar að lit og mjög föngulegar. Vegna veð-
ursins og bleytunnar rak smalinn ærnar til fjár-
húsa, en ekki í kvíar eins og vant var. Gekk honum