Gríma - 01.09.1933, Qupperneq 67

SAtiAN AP NÆFRAKOLLTJ 60
svo mjög við þessi orð, að hún féll í öngvit, en karl
gerði sér þá hægt um hönd, tók hana í fang sér og
bar hana inn í húsið. Þegar Helga kom aftur til
sjálfrar sín, varð hún þess vör, að hún var lokuð
inni í rammgeru húsi, þar sem allt var öðruvísi en
hún hafði áður vanizt. Karl var henni góður og
eftirlátur í mörgu; en það sagði hann henni skýrt
og skorinort, að framvegis yrði hún að vera þar
húsfreyja og sem eiginkona sín. »Mun eg fara vel
með þig«, mælti hann, »ef þú verður mér auðsveip
og hlýðin og reynir ekki að strjúka frá mér, enda
yrði það sjálfri þér verst, ef þú reyndir það. Byggð
mín er svo afskekkt, að þú kæmist aldrei til ann-
ara manna, og svo mundi eg fljótt verða var við
það, ef þú strykir frá mér. Þess vegna skaltu taka
kjörum þínum með stillingu og skynsemi, vera mér
góð og láta þér ekki leiðast fámennið. Þá skal þig
ekkert skorta og skal eg þá reyna að verða við öll-
um óskum þínum«. Helga hlustaði þegjandi á karl-
inn; þóttist hún sjá, að henni mundi ekki verða
undankomu auðið og að öll þvermóðska yrði til
þess eins að gera illt verra; það var komið, sem
komið var. Hún varpaði því öndinni mæðilega og
svaraði: »Eg sé það, að eg verð nauðug viljug að
gefa mig þér á hönd, þótt þú hafir svikið mig hing-
að; er mér það raunar þvert um geð, en svo lízt
mér á þig, að betra sé að eiga þig að vini en óvink.
Við þessi orð hennar varð karl léttbrýnn og þakk-
aði henni viturlegar undirtektir. Fór nú vel á með
þeim og að nokkrum tíma liðnum hafði karli tek-
izt að ávinna það með töfrum sínum, að hún
gleymdi að miklu leyti sínum fyrri högum; vandist
5
Qrlma IX.