Gríma - 01.09.1933, Qupperneq 76

74
SAGAN AF NÆFRAKOLLU
tvær systur, sem erum að keppa um hnossið, ásamt
óteljandi fjölda annara meyja, seðri sem lægri;
höfum við sína skykkjuna hvor í saumum, en að
mánuði liðnum verður haldin sýning' á öllum sauma-
skapnum; þá er nú hætt við að hjartað berjist í
barmi á margri bjartri drós, því að allar sauma-
meyjarnar verða að koma á vettvang og þá kveður
kóngsson upp dóminn. Það er svo sem engin smá-
ræðis eftirvænting og forvitni í kvenþjóðinni nú, og
vilja margar ná í kóngssoninn, eins og þú getur
skilið«. »Já, vel skil eg það«, svaraði Næfrakolla.
Stúlkan leiddi hana nú inn í kotið og tók böggul
hennar til varðveizlu. í baðstofunni hitti Næfra-
kolla foreldra stúlkunnar, sem voru öldruð orðin,
og eldri systur hennar, laglega stúlku og fjörlega.
Iíeilsaði Næfrakolla heimafólki og var vel fagnað.
Allt var þar fátæklegt innanstokks, en vel um
gengið; var henni veittur góður beini, þótt af litl-
um efnum væri að taka. Svaf hún af um nóttina
og vaknaði heil og hress um morguninn af værum
blundi. Karlsdætur sátu þá sveittar við saumana.
Sögðu þær báðar, að sjálfsagt væri að Næfrakolla
freistaði gæfu sinnar eins og aðrar meyjar, en hún
tók því fálega. »Er eg illa að mér í þeirri mennt«,
svaraði hún, »og jafnvel þótt eg gæti gert mér von
um að sigra í samkeppninni, mundi eg ekki kæra
mig um það. Get eg glöð unnað hverri annari meyju
að hreppa þá hamingju«. Karlsdætur lögðu því fast-
ar að Næfrakollu og kom þar að lokum, að hún
gaf kost á því, með því móti, að önnurhvor þeirra
systra eignaði sér verk hennar, ef það yrði þess
vert að vera sýnt kóngssyni. »Það er nógur tími til
að tala um það, þegar að því kemur«, sögðu þær.