Gríma - 01.09.1933, Qupperneq 80

78
SAGAN AF NÆFRAKÓLLÚ
syni og mælti: »Herra kóngsson, leyfið mér að mæla
nokkur orð. Svo er háttað mínum högum, að eg er
ekki verðug þeirrar tignar, sem þér bjóðið mér;
verð eg að hafna henni, því að eg er einskis góðs
makleg«. Kóngsson og alla þá, sem við voru, rak í
rogastanz, þegar þeir heyrðu þessi orð. Skoraði
kóngsson á hana að segja frá, við hvað hún ætti
með þessari sjálfsásökun. Næfrakolla sagði þá sögu
sína frá rótum; sagðist hún þá heita Helga, hefði
hún misst móður sína fýrir skömmu og nauðulega
sloppið frá föður sínum með því móti, að ráða hon-
um bana. Hlustuðu allir forviða á frásögn hennar,
en er hún hafði lokið henni, mælti kóngsson: »En
hvers vegna vilt þú hafna gæfu þinni, þegar þú
loks hefur ratað úr raunum þessum?« »Eg vil ekki«,
svaraði Helga, »bletta tign yðar með því, að þér
gangið að eiga stúlku, sem hefur átt slíkan föður
og ráðið honum bana, þótt tilneydd væri«. Þá mælti
kóngsson: »Mikil tíðindi og fáheyrð hefur þú sagt
oss; en það getum vér sagt þér með sannindum, að
þú hefur ekki föðurmorð framið, því að töframað-
ur þessi var ekki faðir þinn, heldur ferlegt tröll og
illmenni, sem rændi móður þinni á þrælslegan hátt
og hélt henni lengi í ánauð; var móðir þín hin ágæt-
asta kona, þótt hún væri af snauðum komin í aðra
ætt sína. Amma þín var elzta hálfsystir föður míns,
og flýði hún í óbyggðir með mannsefni sínu til þess
að forðast eftirsókn foreldra og annara skyld-
menna. — Það var hið mesta mein, að móðir þfn
skyldi brjóta boð ömmu þinnar, því að annars hefði
betur farið fyrir henni. Hún var þunguð, þegar
töfrakarlinn náði henni á sitt vald. Nokkru áður
hafði kóngssonur nokkur verið á dýraveiðum þar