Íslenskar landbúnaðarrannsóknir - 01.09.1980, Síða 39

FLOKKUN GRÓÐURS í GRÓÐURFÉLÖG 37
MÝRI
Votlendið sem heild einkennist afþví, að
jarðvatnið stendur uppi í grasrótinni, a.
m. k. nokkurn hluta árs, en er þó nokkuð
breytilegt eftir árstíðum svo og úrkomu á
hverjum tíma. Pað skiptist í tvær megin-
deildir, mýri og flóa (sbr. þó það, sem
síðar segir um flóana).
I mýrinni flýtur jarðvatnið aldrei yfir
grassverðinum nema ef til vill í verstu
óþurrkasumrum og þá sjaldan nema
stuttan tíma í senn. Vatnið er aldrei al-
gerlega kyrrt, heldur sígur hægt fram og
endurnýjast því að staðaldri, enda hallar
mýrinni ætíð eitthvað, og hefur hún
stundum verið kölluö hallamýn. Yfirborðið
er oftast þýft, en þúrfurnar venjulega
fremur smágerðar og oft myndaðar að
verulegu leyti úr mosa. Rakastig mýranna
er misjafnt, og kemur það ljóst fram í
gróðurfari þeirra. Stundum verða mýr-
arnar svo blautar, að þær nálgast flóa, en
annars staðar næsta þurrlendar, og verður
þar þá margt af grösum og öðrum þurr-
lendistegundum. Mýrin er tegundamörg,
gróðurbreiðan er samfelld, en mikið þó af
mosum, og geta jafnvel komið fram mosa-
skellur í þúfum. Aðaltegundir mýranna
eru hálfgrös eins og í votlendinu í heild.
Jarðvegur er oftast þykkur og veruleg
mómyndun. Pó getur brugðið út af því í
hlíðum, svo að jarðvegur er næsta þunnur
og mómyndun þá sáralítil eða engin.
Jarðvegurinn er því auðugur að lífrænum
efnum, en þau ummyndast seint. Oft er
mikið af eldfjallaösku í mýrum, einkum á
móbergssvæði landsins, og í uppblást-
urshéruðum er mórinn ætíð blandaður
foksandi og fokleir. Þá bera hlíðalækir oft
sand og leir út í mýrarnar. Pað, sem hér er
sagt um jarðveg mýrarinnar, á eins við um
flóann.
Votlendið er útbreitt um allt land, en
sennilega eru mýrarnar þó víðlendari en
flóarnir. Líklega verður votlendið út-
breiddast allra íslenzkra gróðurlenda,
enda þótt mólendið fylgi því fast eftir.
Votlendi finnst frá flæðarmáli og svo hátt
upp sem samfelldur gróður nær.
Ekki eru alls staðar skýr mörk milli
mýrar og flóa né milli mýrar og þurr-
lendis, og sama má segja um hin einstöku
gróðurhverfi. Pess er þó að gæta, að enn
hafa mosar mjög lítið verið teknir með í
skilgreiningu gróðurhverfa, en ætla má, að
sums staðar gefi þeir skýrari mörk milli
gróðurhverfanna en háplönturnar einar
saman.
Alls er 61 gróðurhverfi skilgreint í
mýrinni, og má flokka þau í deildir innan
mýrarinnar. Verða þær hálfgrasmýri, elft-
ingarmýri, runnamýri og jafnvel grasmýri.
Nöfnin segja til um, hvers konar plöntur
einkenni mýradeildirnar, og um leið,
hvaða ættir setji svip á mýrlendið.
Við gróðurkortagerðina hafa mörg
gróðurhverfi verið sameinuð, en að mestu
er þar farið eftir gróðursveitum.
H álfgrasamýri
Stinnustararsveit
Einkennistegund þeirrar sveitar er stinna-
stör, og er sveitina einungis að finna í há-
lendinu. Að vísu verða engin skýr mörk
dregin milli útbreiðslu hennar og mýrar-
stararsveitar, því að stinnastör vex bæði
hátt og lágt, að kalla má, en mýrastörin
getur teygt sig allhátt til heiða og fjalla.
Annars má segja í grófum dráttum, að
mörkin milli þessara gróðursveita liggi í
300 - 400 m hæð. Þar fyrir ofan er sára-
sjaldgæft, að mýrastör finnist, og því
síður, að hún myndi gróðurhverfi, en