Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1904, Qupperneq 12

1901
10
mikilli útbreiðslu í bænum, og mjög sjaldan hefur það borið til, að fleiri en 1
manneskja hafi sýkzt á sama heimili, enda hafa sjúklingarnir jafnan verið sóttkvi-
aðir, annaðhvort á heimilum sínum eða í sjúkrahúsi bæjarins, og vandlega sótt-
hreinsað að veikinni afstaðinni.
Skipaskcigahérað: Veikin var á 1 heimili frá árinu á undan, en lauk þar um
miðjan janúar. Næst varð héraðslæknir sóttarinnar var seint í apríl, var þá sóttur að
Efri-Elínarhöfða til 2 barna með taugaveiki. Um upptök sóttarinnar segir héraðslækn-
irinn: ,,Ö1I líkindi eru til, að veikin hafi komið af drykkjarvatninu, er brúkað var á
heimili því, er hún kom fyrst á, Efri-Elínarhöfða, því að þegar ég rannsakaði vatns-
bólið, komst ég að raun um, að það hafði verið mjög illa hirt, og vatnið fúlt og mó-
rautt af gruggi og leðju. Eg bannaði því þegar að sækja vatn í brunninn og lét loka
honum.“ — Samgöngur voru bannaðar, en sóttin barst þó á 5 bæi, og gerir héraðs-
læknir grein fyrir, hvernig á því stóð. Hún var væg á flestum, og enginn dó.
Borgarfíarðarhérað: Þar varð sóttarinnar vart á 3 heimilum, var allþung á J
þeirra, en væg á hinum 2. Enginn dó.
Ólafsvíkurhérað: í janúar og febrúar stakk sér niður taugaveiki á 4 heimilum;
á 1 þeirra fengu 2 veikina, cn 1 á hvoru hinna. A því heimili, sem veikin kom
fyrst upp, var mér sagt, að taugaveiki hefði geisað fyrir nokkrum árum. Þótt ég
hefði ekki vissu fyrir því, þá þóttu mér þó líkur til, að sóttin hefði borizt þaðan og
sýkt hin önnur heimili.
Dalahérað: Taugaveiki kom fyrir á 2 stöðum, sem engar samgöngur voru á milli,
sinn sjúklingurinn á hvorum stað, í marz og apríl. Var hún mjög væg, og bar ekki
á henni frekar.
ísafjarðarhérað: Taugaveiki hefur lcomið fyrir í 8 mánuðum og þar af samfleytt
í 5 síðustu mánuðum ársins. Hvað uppruna sjúkdómsins snertir, verð ég að álíta, að
liér séu fleiri ,,foci“ frá fyrri líð, bæði í Hnífsdal og hér í kaupstaðnum.
Miðfjarðarhérað: í desember kom taugaveiki á 1 bæ í Miðfirði framarlega. Veikt-
ust 7 og allir væg't nema 1 kona, sem var fremur illa haldin um tíma.
Segðisfjarðarhérað: Taugaveiki var fyrst á árinu alllengi á 2 bæjum í Mjóafirði
og' hafði víst verið á öðrum bænum síðan haustið áður. Veikin hefur, að því er næst
verður komizt, borizt að þessum bæ, Reykjum, sunnan af landi (með kaupakonu),
og veiktust flestir heimamenn, einn af öðrum; en af því að enginn varð þjáningar-
mikill, þá var læknis aldrei vitjað þangað. En svo dó maður á Selhellu (norðan fjarð-
ar). Þótti lækni, eftir því sem veiki hans var lýst, grunsamt um, að verið gæti tauga-
veiki, og hafði orð á því við sendimann. Seinna upplýstist, að sá, sem dó, hafði haft
beinar samgöngur við Reyki. Nú veiktist kona á Ivrossi, bæ sunnan fjarðar, all-
skammt frá Reykjuin. Hafði hún nokkru áður gist á Reykjum. Var þá að tilhlutun
hreppsnefndarinnar senl eftir lækni. Það var í janúar, og fannst þá taugaveiki bæði
á Reykjum og Krossi. Af 45 manns á þessum 2 bæjum (4 heimilum) fengu 35 veik-
ina. 3 dóu. Fæstir af þeim, er veikina tóku, höfðu niðurgang að nokkru ráði, og
yfirleitt var veikin væg og hægfara.
Rangárhérað: Það er siður Landsveitarmanna að fara fleiri eða færri á hausti
hverju til silungsveiða í hinum svokölluðu Fiskivötnum á Landinannaafrétti. Síðast-
liðið haust fjölmenntu þeir venju fremur til veiðanna. Þegar heim kom, í öndverð-