Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1904, Qupperneq 19

17
1901
utan á hálsinum og 3 vikum síðar gigtsótt. 18 ára gömul stúlka fékk kverkabólgu og
tæplega viku siðar gigtsótt. 14 ára stúlka fékk gigtsótt með endocarditis ca. 1 viku
eftir að hún hafði fengið kverkabólgu, er gekk á bænum. 19 ára gömul stúlka fékk
kverkabólgu og 2—3 vikum síðar gigtsótt. 22 ára gömul stúlka var á bæ, þar sem
kverkabólga gekk; hún félck aldrei angina tonsillaris, svo að sjáanlegt væri, og neitaði
alltaf að hún fyndi til sársauka við að kingja, en hún tók mikla hitaveiki með bólgu
utan á hálsinum, er endaði með allmildlli ígerð. 3—4 vikum síðar fékk hún erythema
nodosum á báða fótleggi og nokkru síðar febris rheumatica.
[Mjög grunsamlegt er, að mikið af þessu hafi verið skarlatssótt, og það meira að
segja miklu þyngri en hún var víðast annars staðar og meira um eitlaígerðir og liða-
hólgu upp úr henni en nokkurs staðar er getið um upp úr skarlatssótt þetta ár, nema
i Rangárhéraði (sjá kaflann uin skarlatssótt) ].
14. Magakvef með sótthita (1‘ebris gaslrica s. continua).
Með því sjúkdómsheiti eru skráðir samtals 61 sjúklingur i 8 læknishéruðum, en
ekki er neitt sagt frá háttalagi sóttarinnar í aðalskýrslum úr neinu þeirra. Að öllum
Hkindum hafa a. m. k. langflestir af sjúklingunum haft væga „atypiska" taugaveiki.
Er nú fyrir löngu hætt að telja þennan sjúkdóm á farsóttaskrám sem sérstaka farsótt.
15. Heilasótt (meningitis cerebro-spinalis epidemica).
í 3 héruðum (Miðfjarðar, Siglufjarðar og Fáskrúðsfjarðar) eru skráðir 4 sjúkl.
nieð þessa sótt, 2 úr Miðfjarðarhéraði, en sinn úr hvoru hinna, en hennar ekki að
neinu getið í aðalskýrslum úr þessum héruðum. Trúlegt er, að sjúkdómsgreiningin
sé vafasöm og hafi a. m. k. sumt af þessum sjúklingum haft heilaberklabölgu
(meningitis tuberculosa).
16. Miltisbrandur (antbrax).
1 maður sýktist í Reykjavíkurhéraði, og segir svo í skýrslu þaðan:
Miltisbrandur kemur hér fyrir í skepnum á hverju ári, þó að ekki séu mikil
hrögð að því. Það bar til um sumarið, að búandi maður í bænum missti kú úr miltis-
brandi. Hann vildi ekki trúa því, að kýrin hefði drepizt af þessari orsök, og hafði þó
dýralæknir sagt svo vera; honum leizt vel á ketið og vildi fá að hafa það til matar;
gekk hann um bæinn með hráa ketbita af kúnni í vösum sínum, kom til landlæknis
°g héraðslæknis og' vildi fá leyfi þeirra til að éta kúna, en fékk hjá báðum harða
skipun um að grafa hana. Engu að síður hafði hann soðið ketstykki af kúnni og etið
asamt öðrum manni — svo var kýrskrokkurinn grafinn eftir skipun lögreglustjóra.
Rétt á eftir tók bóndi þunga sött og andaðist eftir 2 sólarhringa. Var lík hans krufið
°g kom í ljós, að hann hafði dáið af miltisbrandi.
Miltisbrands í skepnum er getið úr Nauteyrarhéraði, og er skýrt svo frá í aðal-
skýrslu þaðan: __
Miltisbrandur kom upp á bæ einum og drap á stuttum tíma mestallan nautpen-
ing bónda. Hafði hann keypt útlenda húð í kaupstaðnum, lag't hana í bleyti í bæjar-
læknum og' dregið hana svo inn í heyhlöðu, þar sem heyið handa kúnum var tekið.
~ ungir kálfar voru í fjósinu, og var þeim ekkert hey gefið úr þeirri hlöðu. Þeir
3