Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1904, Qupperneq 105

103
1904
Reykjavíkurhérað: Skottulæknar eru hér allir liinir sömu og áður. Við hefur
bætzt gömul lcona, sem þykist lækna með seyði og samsuðu af innlendum jurtum.
Hún er kölluð „grasakerlingin,“ og er mælt, að margir sæki til hennar.
Borgarfjarðarhérað: Skottulæknar þeir, sem ég hef minnzt á í fyrri skýrslum mín-
um, láta nú ekkert á sér bæra, þó að báðir séu lifandi enn, og ekki held ég, að nokkur
maður noti þá lengur.
Akureyrarhérað: Skottulæknar eru hinir sömu og ég hef fyrr talið i skýrslum
niinum. 1 hómöopati er hér í bænum, kona nokkur, og leita nokkrir hennar þrátt
fyrir það, að tæpast mun mega telja hana með öllum mjalla.
Eyrarbakkahérað: Skottulæknar eru hér fáir. 1 homöopati er hér í þorpi, en
ekki hygg' ég hann öfundsverðan af því, þótt einstaka ræfill fái hjá honum glas og
glas á stangli. Annars þykjast margir hér hafa vit á lækningum. Það fylgir oft fáfræði
að þvkjast vita mikið, og hér hefur allur þorri alþýðu alls enga menntun fengið.
2. Sjúkrahús.
Engra breytinga er getið á sjúkrahúsum né rekstri þeirra jietla ár. En á Fáskrúðs-
firði var reistur nýr spítali, er stóð til, að tæki til starfa næsta ár, og' gamli spítalinn, er
var rekinn þetta ár í 4 mánuði eins og nokkur ár undanfarin, yrði þá lagður niður.
Segir svo um þetta í aðalskýrslu úr Fáskrúðsfjarðarliéraði: „Spítali sá, sem St. Josephs
systurnar hafa haft hér á Fáskrúðsfirði um nokkur undanfarin ár, hefur nú verið lagð-
ur niður. Hefur að honum verið mjög mikil bót, þótt lítill væri og að mörgu leyti ófull-
nægjandi, en aðalókosturinn við hann hefur verið sá, að honum hefur aðeins verið
haldið opnum um 4 mánuði árlega. Hefur nú verið ráðin mikil og' góð bót á þessu, þar
sem „la Société des hospitaux francais d’lslande" hefur á þessu ári byggt hér stóran og
g'óðan spítala. Er húsið sjálft mjög vandað að öllum frágangi og fullnægir öllum heil-
brigðiskröfum nútímans. Rúmgóð herbergi, loftræsing ágæt, vatnsleiðsla um allt húsið
og frárennslispípur. Líkhús með líkskurðarstofu hefur verið byg'gt rétt hjá. Er ætlazt
til, að á þessum spitala verði rúm fyrir 17 sjúklinga á stofuhæð, en á lofti eru einnig
niörg góð og' rúmgóð herbergi, svo að vel mætti hafa þar 24—26 sjúklinga, ef á lægi.
Spítali þessi verður jafnt fyrir íslendinga sem útlendinga, og verður eflaust opinn til
afnota sjúklingum allt árið. Innbú allt er enn ókomið svo og' þjónustufólk. Hef ég von
um, að það komi í apríl eða maí næstkomandi og spítalinn geti þá tekið til starfa.“
Eins og áður er getið (í kaflanum um mislinga), kom mislingasjúkur maður til
Seyðisfjarðar í maímánuði og' var einangraður þar, svo að sóttin barst ekki í aðra.
Þar átti að vera sóttvarnarhús til þess að einangra í slíka sjúklinga, og' segir héraðs-
læknirinn í Seyðisfjarðarhéraði þessa sögu af því og nothæfi þess: „Þegar einangra
skyldi mislingasjúklinginn, var sóttvarnarhús kaupstaðarins ekki til taks. Hús
þetta hafði landsstjórnin sent hingað í kössum haustið áður. Það var nefni-
lega lítið Döckers „felttjald“, sem átti að nota hér fyrir sóttvarnarhús, og var
svo til ætlazt, að húsið væri að öllum jafnaði geymt inni í öðru húsi. Ef á þyrfti að
halda, varð fyrst að reisa húsið á eins konar grunni, sem alltaf væri til taks, og átti
það ekki að taka nema stuttan tíma. í húsinu voru 3 stofur, 1 salerni og lítil forstofa
— engin baðáhöld, ekkert eldhús og' ekkert rúm, með öðrum orðum, það var ekki
ólíkt þvi, að gert væri ráð fyrir, að húsið yrði aldrei notað. Nokkuð var það, að i þetta