Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1953, Qupperneq 202

1953
— 200 —
nefnds sérfræðings í tauga- og geð-
sjúkdómum), dagsettum 11, apríl
og 18. desember 1954, um andlegt
heilsufar ákærðs?
Við meðferð málsins í réttarmála-
deild vék dr. med. Helgi Tómasson,
yfirlæknir, sæti í deildinni, en í hans
stað kom dr. med. Júlíus Sigurjóns-
son, prófessor.
Dráttur sá, sem orðið hefur á af-
greiðslu máls þessa, stafar af óvenju-
legum önnum réttarmáladeildarmanna,
aðallega prófönnum, svo og utanferð-
um þeirra á vixl.
Tillaga réttarmáladeildar um
Ályktun læknaráðs:
1. Eigi verður ályktað, að svo hafi
verið.
2. Deildin er samþykk þvi áliti, er
fram kemur í læknisvottorði ...,
sérfræðings í tauga- og geðsjúk-
dómum í Reykjavík, dags. 18. des-
ember 1954, að áltærður ætti að
vera „fær um að greina milli réttr-
ar hegðunar og rangrar og milli
þess, sem löglegt er og ólöglegt"
og að „líta verði á hann sem mann,
ábyrgan gerða sinna.“
Skilyrði eiga að vera til þess, að
refsing geti borið nokkurn árang-
ur, sbr. þó svar við 3. spurningu.
3. Af þeim gögnum, sem fyrir liggja,
verður ekki séð, að andlegt ástand
ákærðs hafi breytzt til muna, frá
því að læknaráð fjallaði um mál
hans í júní 1951, og visast sérstak-
lega til siðari málsgreinar ályktun-
ar læknaráðs frá 15. júni 1951:
„Gera verður ráð fyrir, að geðveila
mannsins sé varanleg og að hætt
sé við, að hann kunni að fremja
afbrot svipuð þeim, sem hann
framdi, áður en amfetamínnautnin
kom til. Ef eitthvað annað kemur
til, svo sem amfetaminnautn eða
því um líkt, má búast við, að af-
brotahneigð hans færist i aukana.“
Læknaráð er samþykkt læknisvott-
orði ..., fyrrnefnds sérfræðings í
tauga- og geðsjúkdómum, dags. 18.
desember 1954, en vottorð læknis-
ins frá 11. apríl s. á. er að nokkru
leyti byggt á röngum forsendum,
þar sem lækninum er þá ekki
kunnugt um amfetamínneyzlu á-
kærðs.
Greinargerð og ályktunartillaga rétt-
armáladeildar, dags. 4. júli 1955, stað-
fest af forseta og ritara 9. s. m. sem
álitsgerð og úrskurður læknaráðs.
Málsúrslit: Með dómi sakadóms Reykjavík-
ur, uppkveðnum 15. júlí 1955, var ákærður,
R. F. K., dæmdur í tveggja ára fangelsi, en
undanfarandi öryggisgæzla felld niður. Á-
kærður var sviptur kosningarrétti og kjör-
gcngi til opinberra starfa og annarra al-
mennra kosninga. Honum var og gert að
greiða málsvarnarlaun skipaðs verjanda síns,
kr. 1500.00, en allan annan málskostnað in
solidum ásamt meðákærðum, Ó. M. E., sem
dæmdur var í 8 mánaða fangelsi og sviptur
kosningarrétti og kjörgengi á sama hátt og
R. F. K.
7/1955.
Sakadómari i Reykjavik liefur með
bréfi, dags. 13. apríl 1955, leitað um-
sagnar læknaráðs i barnsfaðernismál-
inu: X. gegn Y.
Málsatvik eru þessi:
Hinn 16. desember 1954 fæddi X.,
..., Reykjavík, f. .. febrúar 1937,
lifandi sveinbarn á fæðingardeild
Landspitalans i Reykjavík, og var
barnið samkvæmt vottorði yfirljós-
móður deildarinnar 4250 g á þyngd
og 54 cm á lengd.
Föður að barni þessu lýsti hún Y.,
bifreiðarstjóra, . .., Reykjavik, f. . •
febrúar 1931.
Varnaraðili hefur játað að hafa haft
samfarir við sóknaraðila 25. marz
1954 og aftur um það bil mánuði síð-
ar, og þá hafi sóknaraðili sagzt vera
barnshafandi.
Varnaraðili hefur neitað faðerni að
áður nefndu barni og borið við ófrjó-
semi. Segir hann, að ..., sérfræðing-
ur i húðsjúkdómum í Reykjavík, hafi
rannsakað sæði sitt og talið ólíklegt,
að hann gæti getið barn, en hins veg-
ar álitið, að hægt mundi vera að
lækna þetta.
Sóknaraðili hefur neitað að hafa
haft samfarir við aðra menn en varn-