Morgunblaðið - 03.06.2021, Blaðsíða 55

MINNINGAR 55
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 3. JÚNÍ 2021
✝
Magnús
Bjarnason
fæddist að Skála-
koti undir Vestur-
Eyjafjöllum 4. jan-
úar 1942. Hann lést
í faðmi fjölskyldu
sinnar á Heilbrigð-
isstofnun Suður-
nesja 18. maí 2021.
Foreldrar hans
voru hjónin Bjarni
Marínó Ólafsson
frá Skálakoti, f. 26.2. 1914, d.
23.1. 1991, og Katrín Marta
Magnúsdóttir frá Steinum, f.
22.10. 2018, d. 5.12. 2001. Eftir-
lifandi eiginkona Magnúsar er
Ásgerður Ásgeirsdóttir, f. 25.5.
1945. Börn þeirra eru: 1) Katrín
Marta Magnúsdóttir, f. 26.4.
1966. Sambýlismaður hennar er
Steinar Jónsson, f. 8.9. 1972.
Börn Katrínar eru: a) Unnur
Ósk Pálsdóttir, maki Birgir
Hrafn Birgisson, b) Eydís Eva
Kristjánsdóttir, f. 21.9. 1975.
Börn Bjarna: a) Ingunn Eva
Bjarnadóttir, b) Rakel Eva
Bjarnadóttir. Því eru barna-
börnin orðin ellefu og barna-
barnabörnin eru orðin fjögur.
Systkini Magnúsar: Stúlka
Bjarnadóttir, f. 24.2. 1943, d.
18.4. 1943. Viðar Bjarnason, f.
3.4. 1944. Maki Þorgerður Jóna
Guðmundsdóttir. Rúna Bjarna-
dóttir, f. 22.3. 1948. Maki Gísli
Norðdahl. Ólafur Líndal Bjarna-
son, f. 14.8. 1952, d. 18.4. 1998.
Maki Birna Þorsteinsdóttir.
Magnús lauk meistaranámi í
rafvirkjun frá Iðnskólanum í
Reykjavík. Hann starfaði við iðn
sína hjá Kaupfélagi Rangæinga
frá 1970 til 1991 og þar af sem
rekstrarstjóri þess síðustu 11
árin. Hann starfaði svo hjá
Rarik á Hvolsvelli frá 1991 til
2012 er hann hætti störfum sök-
um aldurs.
Magnús verður jarðsunginn
frá Bústaðakirkju í dag, 3. júní
2021, klukkan 13.
Jarðsett verður í Kópavogs-
kirkjugarði.
Pálsdóttir, maki
Hilmar Sigur-
jónsson, c ) Eyþór
Elvar Pálsson, sam-
býliskona Sofia
Magdalena Gran-
lund. d) Björk Sig-
ríður Stein-
arsdóttir
(stjúpdóttir), faðir
barna Katrínar er
Páll E. Óskarsson,
f. 13.10. 1957. 2)
Lárus Ingi Magnússon, f. 6.10.
1968, maki Sigþrúður Sigurð-
ardóttir, f. 14.6. 1972. Börn Lár-
usar: a) Lilja Björg Gísladóttir,
móðir Guðbjörg Rósa Björns-
dóttir, f. 8.3. 1971, b) Aron Gauti
Lárusson, móðir Halla Birna
Guðmundsdóttir, f. 17.4. 1969, c)
Sigurður Þór Ómarsson (stjúp-
sonur). d) Magnús Orri Lár-
usson, e) Kristjana Ása Lár-
usdóttir 3) Bjarni Magnússon, f.
31.8. 1971, maki Hrafnhildur Ýr
Kallið er komið, komin er nú
stundin. Stundin sem ég hef ótt-
ast hvað mest í lífinu, að þurfa
að kveðja þig elsku pabbi minn.
Kletturinn minn í gegnum lífið
sem alltaf varst með svörin og
lausnirnar. Pabbinn sem ég held
að allir vildu eiga. Afinn sem
barnabörnin elskuðu skilyrðis-
laust út fyrir allt, langafinn sem
litlu krílin dáðu. Húmoristinn,
söngmaðurinn, fróðleikskistan,
dugnaðarforkurinn, vinurinn
sem þú varst, bara einfaldlega
langbestur. Dugnaður og einurð
var þitt einkennismerki ásamt
tryggð þinni og trú, bæði hvað
varðar fjölskyldu og vini. Þú
varst alltaf tilbúinn til aðstoðar
þeim sem hana þurftu á hvaða
tíma sem var. Jafnvel á aðfanga-
dag, þó svo að það hafi fallið í
grýttan jarðveg á sumum stöð-
um. En það að fjölskyldan hefði
það gott var þér fyrir mestu. Þið
mamma lögðuð oft mikið á ykk-
ur til að hlutirnir gengju upp og
tókst vel til enda afar samstiga.
Þvílík lukka að þið funduð hvort
annað.
Þú hafðir oft orð á því síðustu
vikurnar sem þú lifðir hvað þú
værir nú heppinn með börnin
þín og alls ekki síður barnabörn-
in og barnabarnabörnin. Þetta
væri svo flottur hópur af sam-
stiga fólki, fullu af góðvild, hóp-
ur sem þú værir stoltur af. Og
það læra börnin sem fyrir þeim
er haft stendur einhvers staðar
og það á við í okkar tilviki. Við
lærðum öll af þér. Hesta-
mennskuna áttum við sameig-
inlega, ég og þú. Hún kenndi
mér margt um lífið, því að það
þurfti að hafa fyrir henni eins og
lífinu. Hlutirnir gerast ekki af
sjálfu sér. En þetta veitti mér
ómælda ánægju.
Minningarnar um þig í Myllu-
bakkanum ylja hér eftir í hvert
skipti sem ég kem þangað.
Samastaður sem fjölskyldan
sameinaðist um að koma upp og
ég veit að þú verður þar alltaf.
Ferðirnar allar sem mér
auðnaðist að fara með þér eru
ómetanlegar í minningabankan-
um. Sumarhúsaferðir víða um
land með tilheyrandi skoðunar-
ferðum. Og þvílíkur viskubrunn-
ur sem þú varst um land og
þjóð, staðhætti og allt nærum-
hverfi okkar fagra lands. Ferðin
til Liverpool verður aldrei topp-
uð, ómetanleg minning. Við ætl-
uðum aftur. Ferðin ykkar í
Fljótin fögru sem þú talaðir
endalaust um, þú ætlaðir líka að
koma þangað aftur og á sjóinn
með „uppáhalds“. Og ferðin sem
við ætluðum að fara í saman til
Póllands til að upplifa Auschwitz
og Birkenau, hún verður öðru-
vísi en ætlað var. Við förum
samt með mömmu og tökum
fullt af myndum sem mamma
tekur svo með sér í sumarlandið.
Það hefur verið ótrúlegt að
fylgjast með þér í gegnum öll
þín veikindi elsku pabbi minn.
Þvílík hetja, þvílíkt æðruleysi.
Það er klárt að þú hafðir eitt-
hvað sem fæstir hafa í þeim mál-
um. Sama hvað á dundi það
skyldi afgreitt.
Það var erfitt, en dýrmætt, að
halda í hönd þína er þú dróst
andann í síðasta sinn 18. maí sl.
eftir stutta en harða baráttu við
krabbann. Þú barðist eins og
þér einum var lagið fram á síð-
ustu stundu. Og ætlaðir ekki að
gefa eftir. En nú ertu laus und-
an kvölum og vanlíðan. Það er
ljósið í myrkrinu fyrir mér.
Hetjan okkar allra, fyrirmyndin
okkar allra.
Takk fyrir allt elsku pabbi
minn, sakna þín og elska þig út
fyrir allt.
Þín dóttir,
Katrín Marta Magnúsdóttir.
„Hvað ungur nemur, gamall
temur.“ Þau eru ófá handtökin
og lífsreglurnar sem þú kenndir
mér og eiga eftir að fylgja mér
um ókomna tíð. Þú varst alltaf
til staðar fyrir mig, sama hvað
gekk á.
Það er margt sem kemur upp
í hugann þegar ég hugsa um það
einstaka samband sem við átt-
um. Allar ferðirnar í sveitina til
ömmu og afa í Skálakoti, ég að
skottast með þér á rafmagns-
verkstæðinu, ferðirnar sem sér-
legur aðstoðarmaður þinn í við-
gerðir á mjólkurtönkum í
sveitunum í kring og svo fjöl-
margt annað. Þú kenndir mér að
hjálpsemi og kærleikur í garð
annarra skilar sér til baka í góð-
um vinum og virðingu náungans.
Þú varst ekki endilega maður
sem sýndir þínu fólki ástúð og
kærleik í orðum en gerðir það
svo sannarlega í verki og um-
hyggju. Það þurfti aldrei að
kalla meira en einu sinni eftir
þinni hjálp. Þú lifðir eftir mot-
tóinu að geyma ekkert til morg-
uns sem væri hægt að gera í
dag, frekar að gera hluti í dag
sem betra væri að geyma til
morguns.
Það var okkur fjölskyldunni
mikið fagnaðarefni þegar þið
mamma ákváðuð að flytja til
okkar í Njarðvíkina fyrir tæpum
sex árum. Þú varst nánast dag-
legur gestur í Lyngmóanum og
það er strax tómarúm að heyra
ekki þegar bankað er þrisvar og
eftir fylgir „hallóóó“!
Þú varst heilu dagana í bíl-
skúrnum hjá mér. Þar gerðirðu
upp síðasta bílinn, lagaðir ein-
hverjar þvottavélar og þurrkara
ásamt ótal smærri verkefnum
fyrir þig sjálfan, okkur eða eitt-
hvert barnabarnið. Hjálpsemi
þín var einstök. En síðasta verk-
efnið í skúrnum var „drauma-
verkefnið“; grár Ferguson, ár-
gerð 1954, sem þú varst að
dunda þér í að gera upp á síð-
ustu árum. Þetta var verkefni
sem þig hafði dreymt um lengi
og það leyndi sér ekkert hversu
heillaður þú varst af þessari vél.
Það var því erfitt að horfa upp á
það að þú gætir ekki klárað
þetta verkefni.
Börnin mín finna fyrir mikl-
um missi. Afi var ekki bara afi
heldur vinur, gleðigjafi og sér-
legur einkabílstjóri sem aldrei
sagði nei.
Ég er þakklátur fyrir að við
drifum okkur í ferð á Austur-
landið síðasta sumar. Þar varst
þú á heimavelli og gast sagt
endalausar sögur af hinum og
þessum náttúruperlum, bæjum
og öðru, svo ekki sé minnst á
allt sem viðkom rafmagni.
Síðustu daga þína naut ég
þeirra forréttinda að geta dvalið
hjá þér löngum stundum á spít-
alanum. Þar varstu hrókur alls
fagnaðar eins og annars staðar
sem þú komst. Þú varst fljótur
að vinna hug og hjarta starfs-
fólksins með þínum skemmtilega
húmor. Þessum tíma vörðum við
feðgar vel en upp úr stendur að
við spöruðum ekkert að segja
hvor öðrum hversu mikið okkur
þótti vænt hvorum um annan.
Sá tími er mér afskaplega dýr-
mætur núna og ég veit að hann
var þér það einnig.
Elsku pabbi. Takk fyrir allt
sem þú gafst mér, alla vinátt-
una, kærleikann, hjálpina og allt
sem þú gerðir fyrir mig. Þín
verður sárt saknað en minningin
um yndislegan pabba lifir. Ég
mun standa við loforðið um að
passa mömmu fyrir þig því það
var það eina sem þú hafðir
áhyggjur af þegar þú féllir frá.
Hvíldu í friði elsku pabbi minn,
ég elska þig alltaf endalaust.
Þinn sonur,
Lárus Ingi.
Elsku tengdafaðir minn er nú
fallinn frá, eftir sitja minning-
arnar og þær eru allar góðar og
gleðilegar.
Ég er full þakklætis að hafa
orðið þeirrar gæfu aðnjótandi að
hafa kynnst Magga og haft hann
í mínu lífi. Margoft hef ég rætt
hversu mikið það hefur glatt
mig að þau ákváðu að flytja frá
Hvolsvelli til Njarðvíkur fyrir
sex árum. Í veikindum Magga
bættist við gríðarlegt þakklæti
bæði fyrir að hafa þau svo nærri
og geta verið til staðar á erf-
iðum tímum en ekki síður vegna
umönnunarinnar sem hann fékk
að njóta á HSS, sem var í alla
staði til fyrirmyndar.
Það sem einkenndi tengda-
pabba minn einna mest var
húmorinn hans. Hann hafði
gaman af fólki, naut þess að
spjalla bæði við kunnuga og
ókunnuga og skemmta þeim
með sögum, vísum eða hnyttn-
um tilsvörum. Ekki hafði hann
síður gaman af því að hlusta á
þeirra sögur einkum og sér í
lagi þegar í hlut átti fólk sem
eins og hann, sem tók hvorki sig
né lífið of alvarlega. Síðustu vik-
urnar var ekki óalgengt að
hlátrasköllin í gestum og starfs-
fólki ómuðu um ganga sjúkra-
hússins. Eftir eina hláturrokuna
sagði ég að hann væri einn sá
allra skemmtilegasti sem ég
þekkti og hversu dásamlegt mér
þætti að sjá sömu kímnina í
mörgum af hans afkomendum. Í
framhaldi af því rifjuðum við
saman upp nokkur gullkorn
barnabarnanna og hlógum dátt.
Maggi var einstaklega hjálp-
samur og úrræðagóður. Hjálp-
semin var slík að maður mátti
passa sig að ræða ekki að hon-
um áheyrandi um eitthvað sem
betur mætti fara eða mann van-
hagaði um því þá var hann geng-
inn í málið og ævinlega búinn að
finna lausn innan skamms. Oft
fann hann, með aðstoð verald-
arvefsins, eitthvað sem gæti
komið að notum og ekki var
verra ef til þurfti smá lagfær-
ingu eða breytingar, hann naut
þess að finna út úr því. Systk-
inunum Kristjönu og Magga
þótti gott að eiga afa að í bíl-
skúrnum eða í næsta nágrenni.
Þeim reyndist auðvelt að fá
hann til skutla sér út um hvipp-
inn og hvappinn, ef við foreldr-
arnir ávítuðum þau fyrir það var
hann fljótur að gera lítið úr og
tala um hversu gaman hann
hefði af því. Líklega hafa sprott-
ið upp skemmtilegar samræður í
þessum bílferðum sem þau geta
nú yljað sér við að minnast.
Tengdapabbi tjáði ekki mikið
með orðum hversu vænt honum
þótti um fólkið sitt en sýndi það
þeim mun meira í verki. Undir
það síðasta var hann hins vegar
óspar á orðin og lét fólkið sitt
vita hversu mikils virði það var
honum og talaði fallega um sam-
ferðafólk sitt í gegnum lífið. Við
áttum gott spjall um fjölskyld-
una, hann var svo óendanlega
þakklátur og fullur af stolti af
því hvernig hún hefur vaxið og
dafnað. Hann talaði líka um
hversu marga góða og trygga
vini hann og Ása höfðu eignast á
lífsleiðinni. Ég sagði hvað það
væri dásamlegt að hann gæti nú
horft til baka yfir farinn veg án
eftirsjár og aðeins finna til
þakklætis og gleði, hann sam-
sinnti því.
Elsku tengdapabbi minn,
takk fyrir alla aðstoðina, fróð-
leikinn og glettnina sem þú hef-
ur deilt með okkur. Ég sakna
þín en nýt nú allra dásamlegu
minninganna sem þú skildir eftir
í huga og hjarta mínu og
barnanna minna.
Sigþrúður Sigurðardóttir.
Kæri Maggi.
Nú er komið að hinstu kveðju
og ber hana að alltof fljótt. Eftir
sitjum við með söknuð en ara-
grúa góðra minninga.
Mínar fyrstu minningar um
þig ná allt að hálfa öld aftur í
tímann þegar þú áttir leið um
Landeyjarnar í vinnuerindum,
þá stundum á Bronco-jeppanum
þínum. Þá kynntist ég strax
dugnaði þínum og vinnusemi,
enda varla búinn að stöðva bíl-
inn þegar verkefnið var hafið.
Það var einkennandi fyrir þig.
Það sem hægt er að gera í dag
verður ekki gert á morgun – það
er ferlegt að fara svona með
tímann.
Góð samskipti hafa einkennt
okkar samband alla tíð. Þú hefur
reynst mér afar vel, gagnkvæm
virðing ríkti okkar á milli og
gott þótti mér hvað við gátum
leitað hvor til annars þegar á
þurfti að halda.
Minningar um fjölda góðra
samverustunda sitja eftir. Mér
eru minnisstæðastar samveru-
stundirnar þegar við unnum
saman í sumarbústaðnum undir
fjöllunum. Bústaðnum var púsl-
að saman úr öllum mögulegum
efnivið (héðan og þaðan af land-
inu) en úr varð þetta afbragðs-
góða fjölskylduhús, sem góður
maður nefndi Betlehem.
Mér er einnig minnisstætt
þegar við vorum að vinna að bíl-
skýlinu á Hvolsveginum. Þér
þótti réttast að fara inn til að
hella upp á kaffi eina stundina,
dreifst þig svo út til að halda
vinnunni áfram. Svo var farið
inn til að njóta kaffisopans, þá
var kaffið út um allt eldhúsgólf.
Hafðir þú gleymt að setja kaffi-
könnuna undir, enda alltaf með
hugann við vinnuna, og þá
fylgdu þau orð: „Þetta verður
víst ekki notað“ – sagt með þínu
einstaka glotti.
Þá sitja eftir góðar minningar
um ferðalög innan- og utan-
lands, þar sem hver einasti dag-
ur var skipulagður í þaula. Allt
varð að vera samkvæmt plani og
dagurinn gott sem ónýtur ef
ekki var farið af stað á réttum
tíma. Þú varst góður ferðafélagi
enda sérlega fróður um stað-
hætti, sögu landsins og góður í
að lýsa því sem fyrir augu bar.
Þú hefur verið mér einstak-
lega góður tengdafaðir, góður
afi barna minna og langafi
barnabarna minna og er ég þér
ævinlega þakklátur fyrir það.
Góða ferð í sumarlandið,
Maggi minn.
Þinn
Páll (Palli).
„Afi þinn er rugludallur“ eru
orð sem heyrðust í hvert skipti
sem ég kom í heimsókn til ykkar
ömmu á Hvolsveginn. Þú varst
yfirleitt í skúrnum að brasa þeg-
ar við komum í hlað en tókst á
móti okkur á planinu brosandi
kátur. Dagný systir fékk iðulega
hafragraut hjá afa á Hvolsvelli
og var alltaf jafn ánægð með
það, á góðum dögum var jafnvel
settur út á hann svolítill sykur
og engu skipti hvort grauturinn
væri kaldur eða heitur. Húm-
orinn og brosið þitt var það sem
einkenndi þig einna mest. Við
hin höfðum aldrei roð við brönd-
urunum þínum, sama hvað við
reyndum. Brandarar og góðlát-
legt grín var aldrei langt undan
og þú gast alltaf fengið mig til
þess að brosa.
Ykkur ömmu vantaði reglu-
lega ráðskonur yfir helgi á
sumrin og fengum við frænk-
urnar oft að njóta þeirra forrétt-
inda að vera ráðskonur á Hvols-
vegi þegar við vorum yngri. Það
var ekki mikil vinna fólgin í
þeim starfstitli, meira bara dek-
ur og dásemd og við fórum ekki
vitund þreyttar heim eftir
helgina.
Það var svo margt sem þú
gafst mér í þessu lífi og fyrir
það er ég þér endalaust þakklát.
Faðmlögin, brandararnir,
dásamlegar stundir á Hvolsveg-
inum og síðar í Njarðvík, úti-
legur í tjaldvagninum og allar
hinar minningarnar sem ég mun
geyma í hjartanu þar til við hitt-
umst aftur. Það skipti þig miklu
máli að við, fólkið þitt, vissum
hvað þú værir stoltur af okkur
og hvað við værum flott og frá-
bær. Síðustu vikurnar lést þú
okkur svo sannarlega vita
hversu mikilvæg við værum þér
og hvað við værum flott, það
vissi það hver starfsmaður á
sjúkrahúsinu að þú áttir gott
fólk í kringum þig, líklega það
besta. En án þín værum við ekki
það fólk sem við erum í dag.
Það voru erfið skrefin inn á
Heilbrigðisstofnun Suðurnesja
kvöldið áður en þú kvaddir. Alla
Reykjanesbrautina hlustaði ég á
falleg lög sem ég vissi að þú
kynnir að meta, söng með hátt
og snjallt og bað þess heitt að ég
myndi ná í tæka tíð til þess að
faðma þig einu sinni enn. Það
var erfitt að hugsa til þess að
tíminn væri kominn fyrir þig að
fara í ferðalagið langa yfir í
Sumarlandið; í mínum augum
varstu einn af þeim sem mér
fannst að ættu alltaf að vera til,
einn af þeim sem hafa alltaf ver-
ið til staðar og svo erfitt að
ímynda sér lífið án. Elsku afi
Maggi, það er með sorg í hjarta
og tár í augum sem ég kveð þig í
hinsta sinn. Minning um ynd-
islegan afa lifir í huga mér og
hjarta um ókomna tíð. Ég veit
þú ert á betri stað, verkjalaus að
vaka yfir okkur, fólkinu þínu.
Við munum passa ömmu fyrir
þig elsku afi, hvíldu í friði.
Niður kinnarnar nú tárin streyma,
afi þér mun ég aldrei gleyma.
Maðurinn með brosið sem alla gleður
í sumarlandið fer og okkur hin kveður.
Nú landið sumars þín bíður
þá sorgin í hjartanu svíður.
Í hjarta mér átt þú sérstakan stað,
ég mun alltaf elska þig, afi mundu
það.
(L.B.)
Lilja Björg.
Elsku afi Maggi. Það er hálf-
óraunverulegt að setjast niður
og skrifa þessi minningarorð til
þín. Kallið kom alltof fljótt.
Minningarnar eru endalausar
og rúmast seint í einu bréfi.
Þegar við hugsum til þín fer
hugurinn ósjálfrátt aftur í tím-
ann á Hvolsveginn, í heimsóknir
í hlýjuna til ykkar ömmu. Minn-
ingar um endalaust bras í bíl-
skúrnum, þar sem þú grúskaðir
allan liðlangan daginn. Þú gast
aldrei verið kyrr en alltaf feng-
um við að fljóta með. Á meðan
þú vannst í Bronco-inum,
þvottavélum eða öðru sat litla
vinnukonan hjá þér og tálgaði
spýtukalla eftir þinni leiðsögn.
Það var nóg hægt að brasa og
verkefnin óteljandi fyrir okkur
systkinin. Þótt afraksturinn
væri ekki mikill voru verkin vel
launuð enda varstu alltaf stoltur
af okkur, sama hvað.
Aumingja amma reyndi að
halda uppi aga og rútínu, en allt-
af gátum við platað þig með okk-
ur í vitleysuna. Svo komstu með
lúmsku skotin þín á ömmu,
maldaðir í móinn og blikkaðir
okkur í laumi. „Afi þinn var
rugludallur,“ heyrðist þá gjarn-
an og í kjölfarið fylgdi þinn ein-
staki hlátur. Þú varst einstakur
húmoristi og kaldhæðnina erfð-
um við klárlega frá þér.
Þú varst mikill fjölskyldumað-
ur, traustur og tryggur þínu
fólki. Ávallt til staðar þegar á
þurfti að halda. Eitt orð og þú
varst mættur til að leggja fram
hjálparhönd. Þetta kom sterkt
fram á síðustu samverustundum
okkar, „ef það er eitthvað sem
vantar, þá talarðu við afa“. Þú
varst fram á síðasta dag með hin
ýmsu áform um að aðstoða okk-
ur í framkvæmdum á heimilum
okkar systkina. Þú ætlaðir auð-
vitað ekkert að kveðja þetta líf
strax, þrátt fyrir að þú hafir allt-
af verið að flýta þér (jæja Ás-
gerður …).
Við erum endalaust þakklát
fyrir einlægar og ómetanlegar
stundir síðustu vikurnar.
Flauelsmjúkur heilræðaafi sá til
þess að ekkert væri látið ósagt.
Eftir sitja minningar um inni-
legar samræður, hlátur og gull-
mola að hætti afa og aðdáun-
arverða baráttu, sem hjálpa
okkur í sorginni. Það var al-
gjörlega ómetanlegt að finna
fyrir því hversu stoltur þú varst
af þínu fólki, hversu þétt við
stöndum saman og styðjum
hvert við annað. Þú máttir líka
vera stoltur, því þetta er frá
ykkur ömmu komið.
Við söknum þín óbærilega
elsku afi. Við erum á sama tíma
sannfærð um að þú sért kominn
á góðan stað – búinn að finna
þér bílskúr, þar sem þú stendur
í illa hnepptri skyrtu og með
axlabönd, að grúska í alls konar
vélum.
Við munum halda minningu
þinni á lofti, segja langafabörn-
unum sögur af þér og gera okk-
ar besta í að kenna þeim kvæði
og vísur að hætti afa Magga.
Þangað til næst,
Unnur, Eydís og Eyþór.
Magnús Bjarnason
- Fleiri minningargreinar
um Magnús Bjarnason bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.