Morgunblaðið - 03.06.2021, Side 58

58 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 3. JÚNÍ 2021
✝
Sunna Jó-
hannsdóttir
doktor í lyfjafræði
fæddist í Reykjavík
6. júlí 1985. Hún
lést í faðmi fjöl-
skyldunnar 25. maí
2021 á gjörgæslu-
deild Landspítalans
eftir skyndilega,
snarpa og erfiða
baráttu við hvít-
blæði.
Foreldrar Sunnu eru Jóhann
Þór Sigurðsson byggingatækni-
fræðingur, f. 16. febrúar 1958,
og Júlíana Gunnarsdóttir bók-
ari, f. 22. mars 1956. Sunna er
yngst þriggja systkina. Systir
Sunnu er Sigrún Jóhannsdóttir
lögmaður, f. 4. mars 1981, sam-
býlismaður hennar er Jóhannes
S. Ólafsson hæstaréttar-
lögmaður, f. 15. janúar 1982.
Þau eiga börnin Arnrúnu Móu,
f. 8. maí 2019, Atla, f. 10. nóv-
ember 2009, og Rakel, f. 18.
nóvember 2011. Bróðir Sunnu
er Freyr Jóhannsson doktor í
líf- og læknavísindum, f. 29. des-
ember 1983, eiginkona hans er
Qiong Wang, doktorsnemi í
sameindalíffræði, f. 9. maí 1988.
Sunna var gift Ívari Má Otta-
hún að rannsóknum á nýrri að-
ferð við gjöf augndropa. Sunna
varði doktorsritgerð sína árið
2017. Þá sinnti hún stunda-
kennslu við lyfjafræðideild HÍ.
Frá útskrift og til dánardags
starfaði Sunna sem rannsókn-
arstjóri hjá lyfjaþróunar-
fyrirtækinu Oculis ehf. þar sem
hún starfaði við rannsóknir og
þróun augnlyfja.
Í upphafi árs 2011 greindist
Sunna með hvítblæði og við tók
tveggja ára lyfjameðferð. Árið
2013 greindist hún aftur með
sama sjúkdóm og fór þá m.a. í
beinmergsskipti til Svíþjóðar.
Sunna bjó alla tíð yfir ein-
stökum baráttukrafti og lét
veikindin aldrei aftra sér. Með-
an á meðferð stóð lauk hún
þannig m.a. meistaranámi í
lyfjafræði og hluta doktorsnáms
síns.
Eftir að Sunna náði fullum
bata fékk hún tæplega átta
sjúkdómslaus ár með Ívari eig-
inmanni sínum. Sá tími var full-
ur af lífi, stórum sem hvers-
dagslegum sigrum og fæðingu
dóttur þeirra, Kötlu Rann-
veigar, sem frá fyrsta degi varð
miðdepill tilveru þeirra. Sunna
undi sér hvergi betur en með
fjölskyldu sinni og þá gjarnan í
sumarhúsi hennar í Laugarási í
Biskupstungum.
Útför Sunnu fer fram frá Frí-
kirkjunni í Reykjavík í dag, 3.
júní 2021, klukkan 15. Athöfnin
er öllum opin.
syni lögfræðingi, f.
27. september
1985. Foreldrar
hans eru Rannveig
Ívarsdóttir, fv. dag-
foreldri, f. 13.
ágúst 1950, og Otti
Kristinsson, fv.
matreiðslumaður,
f. 14. janúar 1947.
Sunna og Ívar
eignuðust stúlkuna
Kötlu Rannveigu 6.
ágúst 2018.
Sunna fæddist í Reykjavík og
ólst að stærstum hluta upp í
Grafarvogi. Heimili Sunnu, Ív-
ars og Kötlu var á Meistara-
völlum í Reykjavík.
Sunna stundaði nám við
Menntaskólann við Sund árin
2001 til 2005. Að stúdentsprófi
loknu fór Sunna í lýðháskóla í
Danmörku. Haustið 2006 hóf
hún nám í lyfjafræði við Há-
skóla Íslands og lauk B.Sc.-
gráðu 2009 og M.Sc. árið 2012.
Samhliða námi starfaði Sunna
hjá apóteki og við rannsóknir
hjá Oculis ehf. Strax að loknu
mastersnámi í lyfjafræði fékk
Sunna tækifæri til að fara í
rannsóknatengt doktorsnám við
Háskóla Íslands. Í náminu vann
Elsku Sunna, það verður aldrei
hægt að þakka þér fyllilega fyrir
allt það sem þú gafst okkur. Þú
varst heimsins besta mamma og
eiginkona. Þú varst besti vinur
sem ég hef nokkurn tímann átt.
Frá fyrsta degi fann ég strax
hvað þú varst einstök. Það sem
heillaði mig fyrst við þig var
hversu heil þú varst. Þú varst svo
heiðarleg og aldrei að þykjast vera
eitthvað annað en þú varst. Ótrú-
lega klár og endalaust fær í öllu
sem þú tókst þér fyrir hendur. Þú
varst búin til úr einhverju öðru,
sterkara og betra en aðrir.
Ég man fyrst þegar ég sá mynd
af þér, í rannsóknarstofuslopp,
mynd sem þér fannst kjánaleg en
mér fannst svo heillandi, einbeit-
ingin skein í gegnum myndina. Ég
vissi það strax frá því að við töl-
uðum saman fyrst að þú værir með
eitthvað annað og meira. Fyrir ut-
an það hvað þú varst óendanlega
falleg, að utan sem innan.
Þegar við byrjuðum að hittast
þá einhvern veginn small heimur-
inn saman, eins og síðasta púslið
hefði verið fundið og myndin loks-
ins orðið heil. Þú kenndir mér á líf-
ið án þess að hafa verið meðvituð
um það og án þess að hafa ætlað
þér það. Þú kenndir mér að end-
urmeta allt. Það voru ekki óþarfa
hlutir sem skiptu þig máli, það
voru stóru hlutirnir í lífinu, fjöl-
skyldan og vinirnir og að njóta
hverrar stundar með þeim. Þú
kenndir mér að meta fjölskyldu og
vini fyrir það sem þau raunveru-
lega eru, ást.
Ég kunni ekki neitt, en núna
kann ég smá. Þú þroskaðir mig og
kenndir mér á lífið.
Ég er óendanlega þakklátur
fyrir allar litlu stundirnar. Þegar
þú komst þreytt heim úr vinnunni,
brostir svo blítt og faðmaðir okkur
að þér og kysstir. Öll kvöldin okkar
saman að tala um allt og ekki neitt.
Að vakna með þér og Kötlu, hlusta
á ykkur spjalla saman um daginn
og velja sokkabuxur fyrir leikskól-
ann. Mér þykir svo vænt um að við
höfum fengið að vera fjölskylda.
Það er ekki til betri ferðafélagi,
þú varst alltaf til í allt, sama hversu
kjánalegt öðrum kynni að þykja
það. Aldrei neitt stress, alltaf í
flæðinu og ánægð með það hvert
straumurinn leiddi okkur saman.
Á hverju kvöldi spurðum við
hvort annað: „Hvað fannst þér
skemmtilegast í dag?“ Svörin voru
aldrei ómerkileg, þau voru alltaf
yfirfull af ást. Ástin í hversdegin-
um, „Að koma heim og heyra ykk-
ur hlæja saman“, „Að sækja Kötlu
í leikskólann“, „Að vera með þér í
kvöld“, „Að hoppa með ykkur
Kötlu í stóra pollinum í sveitinni“.
Meira að segja þennan hræðileg-
asta dag af öllum dögum, daginn
sem þú fórst, þakkaði ég fyrir ást-
ina og fann bjartasta ljósið í
myrkrinu sem hafði gleypt mig,
faðmlag frá Kötlu. Þú gafst mér
ljósið í myrkrinu.
Ég ætla að reyna að halda
áfram að tileinka mér það sem þú
kenndir mér. Lifa í núinu og vera
þakklátur fyrir alla þá ást sem er í
kringum okkur Kötlu, því ástin er
það eina sem raunverulega skiptir
máli. Ef ég næ að skila brota broti
af þinni manngerð til Kötlu þá veit
ég að hún verður góð kona, það var
engin bjartari og hreinni en þú.
Það er ekki hægt að elska
meira, þú verður alltaf hjá okkur.
Af öllu hjarta,
Ívar og Katla.
Elsku hjartans Sunnan mín,
besta vinkona, trúnaðarvinur, litla
systir, manneskjan mín í lífinu.
Það var eitt mitt mesta lán í
þessu lífi að fá þig í heiminn minn
aðeins fjögurra ára gömul. Að hafa
fengið að vera samferða ykkur
Frey allar götur síðan, bestu vin-
um mínum tveimur. Með jafn
stjórnsama stóru systur var gott
að hafa skaplyndið þitt, þessa jarð-
bindingu og rólegu ákveðni og
staðfestu. Frá fyrsta degi varstu
svo meðvituð um eigin mörk og
mikilvægi þess að standa vörð um
þau. Gafst þar aldrei afslátt. Svo
stór og sterk í þessum smágerða
kroppi. Heil í gegn og sönn sjálfri
þér. Lést verkin en ekki orðin tala
og þurftir aldrei á viðurkenningu
annarra að halda. Svo traust með
þetta einstaka hjartalag.
Þótt við séum fæddar inn í mik-
ið og stórt fjölskyldulíf breyttist
allt þegar þú fékkst fyrst hvít-
blæði, nýorðin fullorðin. Þá neydd-
umst við til þess að kafa saman
djúpt ofan í kvikuna og horfast í
augu við stórar, flóknar og erfiðar
spurningar. Velta hverjum stein í
leit að svörum. Við það fléttuðumst
við öll svo fallega saman. Urðum
svo náin og þakklát hvert fyrir
annað. Samverustundirnar urðu
enn fleiri og dýpri og við gátum
verið alveg berskjölduð í fullu
trausti þess að fallega yrði farið
með það. Það er huggun skerandi
þungum harminum gegn að vita að
það var ekkert ósagt okkar á milli,
eða ógert.
Á þessum tíma komu góðu
mannkostir þínir svo vel í ljós. Bar-
áttuandi þinn var einstakur, gleðin
þín, jarðtenging og jafnvægið, og
óendanlegur styrkur þinn og hug-
rekki. Þú tókst sárum örlögum
þínum af þvílíku æðruleysi, fórst
aldrei í flótta, afneitun eða biturð.
Lést sjúkdóminn aldrei sigra þig.
Meira að segja þegar þú tókst síð-
asta andardráttinn í faðmi fjöl-
skyldunnar varstu ekki sigruð.
Áttir fullt eftir, það var bara
mennskur kroppurinn og lækna-
vísindin sem gátu ekki meira.
Það er líkt og þú hafir frá upp-
hafi verið meðvituð um það hve
litlum tíma þér yrði skammtað.
Svo fallega breiddir þú úr árunum
þínum og fylltir þau lífi og merk-
ingu. Alltaf svo fullkomlega til
staðar í öllu sem þú gerðir. Laus
við stóra storma og átök, bæði hið
innra og í samskiptum við aðra.
Síðasta tæpa áratugarins
fékkstu svo að njóta sjúkdómslaus
með ástinni í lífi þínu, Ívari. Hefðir
ekki getað fundið betri föður fyrir
elsku Kötlu, sem þú lagðir svo mik-
ið á þig við að koma í heiminn.
Skæra ljósið okkar. Þið voruð svo
samrýnd og samstillt strax frá
fyrsta degi. Bjugguð ykkur svo fal-
legt heimili, umhverfi og líf.
Við ræddum mjög oft um mik-
ilvægi fyrstu þúsund daganna í lífi
hverrar manneskju. Alla þá daga
gafstu Kötlu fullkomna athygli, ást
og öryggi. Mættir þörfum hennar
af ótrúlegri næmni og skilningi.
Katla mun sannarlega búa að
þeirri dýrmætu gjöf það sem eftir
lifir.
Elsku Sunnan mín. Við sem ætl-
uðum að verða gamlar saman, búa
hlið við hlið og ala dætur okkar upp
sem systur. Ég lofa því að heiðra
það og gera þín góðu gildi og verk
að leiðarljósi í gegnum líf okkar
allra. Ég elska þig alltaf, af öllu
hjarta. Ekki hægt að elska meira.
Þín stóra systir og manneskja í
lífinu,
Sigrún Jóhannsdóttir.
Það er með söknuði í hjarta sem
við kveðjum yndislega vinkonu og
mágkonu. Sunna var hvers manns
hugljúfi, ávallt í góðu skapi með
bros á vör. Okkar fyrstu kynni af
Sunnu voru þegar Ívar bróðir okk-
ar og hún byrjuðu að stinga saman
nefjum fyrir um sjö árum. Það var
auðvelt að sjá hvers vegna hann
kolféll fyrir henni. Eldklár, góð-
hjörtuð og falleg. Rúmu ári fyrir
kynni þeirra hafði Sunna háð erf-
iða baráttu við krabbamein og leit
björtum augum til framtíðar. Hún
hafði aðra sýn á lífið en flestir á
hennar aldri. Hún kunni svo sann-
arlega að meta það góða og vissi
hvað raunverulega skipti máli.
Fyrir tæpum þremur árum kom
litli sólargeislinn þeirra í heiminn,
hún Katla Rannveig, og fullkomn-
aði litlu fjölskylduna. Sunna var
yndisleg móðir sem talaði við dótt-
ur sína af ást, alúð og virðingu.
Katlan okkar ber þess svo sann-
arlega merki, skýr og þroskuð eftir
aldri. Nú þegar Sunna er komin í
sólina og skýin þá minnumst við
hennar með þakklæti og ást í huga.
Takk fyrir allt, við gætum Ívars og
Kötlu fyrir þig.
Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá
aftur huga þinn, og þú munt sjá, að þú
grætur vegna þess, sem var gleði þín.
(Kahlil Gibran)
Minning þín lifir.
Lilja, Gígja, Kristinn og
fjölskyldur.
Elsku Sunna mín.
Hjartað mitt grætur yfir því að
hafa þig ekki lengur hjá mér. Þú
ert búin að fara með mér í gegnum
allt lífið hingað til, allt frá ferming-
unni okkar til skírnar hjá Emilíu
og Kötlu og allt þar á milli. Í hvert
einasta skipti sem við náðum ein-
hverjum áfanga vorum við til stað-
ar hvor fyrir aðra og nú síðast þeg-
ar þú kláraðir doktorsgráðu aðeins
32 ára gömul. Ég er svo þakklát
fyrir að hafa fengið þennan tíma
með þér þótt stuttur væri, en á
honum fórum við í sjö utan-
landsferðir saman og til þrettán
landa. Ævintýrin með þér voru
ógleymanleg og alltaf varstu til í að
gera eitthvað skemmtilegt og það
með bros á vör. Glaðlyndari stelpu
er ekki hægt að finna og síðan
varstu líka svo bráðgreind.
Sorgin skilur eftir sár í hjartanu
og ég get ekki skilið hversu ósann-
gjarnt það er að þurfa að kveðja
sólina í lífi mínu.
Ég á eftir að sakna þín meira en
orð geta tjáð. Ég elska þig alltaf og
sendi allan minn styrk til fjölskyld-
unnar þinnar.
Þín
Helga María.
Stórt skarð hefur verið höggvið
í vinkvennahópinn okkar. Að þurfa
að kveðja vinkonu langt fyrir aldur
fram er ólýsanlega sárt, elsku
Sunna okkar var svo sannarlega í
blóma lífsins. En bjartar minning-
ar um brosmildu og blíðu vinkonu
okkar koma til með að ylja okkur
um ókomin ár. Hún var ólýsanlega
sterkur karakter með einstaklega
góða nærveru. Klár og hugrökk
með svo fallegt hjarta. Hún var svo
hamingjusöm með Ívari sínum og
sá ekki sólina fyrir gullmolanum
sínum henni Kötlu og stóð sig ein-
staklega vel sem móðir. Við eigum
ófár minningar af alls konar
skemmtilegum uppátækjum sem
við gengum í gegnum með henni.
Við erum svo þakklátar fyrir okkar
síðasta hitting, þar nýttum við
glufu í covid-ástandinu og skelltum
okkur saman út og áttum yndislegt
kvöld þar sem svo mikið var hlegið
að lá við að staðurinn tæmdist
vegna láta í okkur. Þetta var einn
af óteljandi hittingum hjá þessum
vinkonuhópi sem voru hver öðrum
skemmtilegri. Má þar nefna
óvissuferðir, útilegur, sauma-
klúbba, partí o.fl. Þegar við rifjum
upp þessar stundir okkar saman
þá er okkur efst í huga hversu
uppátækjasöm Sunna var og alltaf
tilbúin í glensið, einhverra hluta
vegna komst hún alltaf upp með
allt. Ætli það hafi ekki verið af því
að hún var svo einstaklega saklaus
og sæt.
Elsku vinkona, mikið getur lífið
verið ósanngjarnt og söknuðurinn
er mikill.
Þú verður alltaf í hjörtum okkar
og stór hluti af hópnum.
Þínar menntaskólavinkonur,
Ásta María, Berglind, Birna,
Elísabet, Erla Dögg, Harpa,
Helga Margrét, Helga María,
Ólöf Kolbrún, Kristín Rós
og Svava.
Unga og góða hetjan mín, hún
Sunna, er fallin frá. Nemendur
koma, menntast og fara út í at-
vinnulífið. Flestir staldra stutt við
á leiðinni út í lífið en aðrir eitthvað
lengur. Haustið 2006 hóf Sunna
nám í lyfjafræðideild Háskóla Ís-
lands og lauk þaðan BS-prófi sum-
arið 2009 og meistaraprófi í lyfja-
fræði sumarið 2012. Sunna varði
doktorsritgerð sína í lyfjafræði í
nóvember 2017. Naut ég þeirrar
ánægju að leiðbeina Sunnu í bæði
meistara- og doktorsnámi hennar.
Námið gekk vel og rannsóknir
léku í höndum hennar. Hún var
bæði fróðleiksfús og hugmyndarík,
en þó mynduðust nær óyfirstígan-
legar hindranir á námstímanum. Í
meistaranáminu veiktist Sunna af
hvítblæði og var frá námi í um eitt
ár. Í doktorsnáminu tók sjúkdóm-
urinn sig aftur upp og aftur var
hún frá námi í eitt ár. Í bæði skipt-
in barðist Sunna eins og hetja við
sjúkdóminn, sigraði og öðlaðist
hægt og bítandi aftur fulla orku.
Kraftur hennar og þrautseigja var
ótrúleg, og varði hún að lokum
doktorsritgerð sína með miklum
glæsibrag. Að loknu námi starfaði
Sunna hjá Oculis þar sem við héld-
um áfram samstarfi okkar og
rannsóknum. Sunna eignaðist góð-
an eiginmann og gott heimili, og
fyrir þremur árum kom í heiminn
dóttir þeirra og augasteinn. Eftir
erfiða þrautagöngu lék lífið við
Sunnu. En fyrir um mánuði syrti
snögglega aftur í lífi hennar. Núna
átta árum eftir að hún fékk sjúk-
dóminn síðast tók hann sig upp aft-
ur. Nú sýndi hann enga miskunn
og lagði Sunnu á innan við mánuði.
Hún var aðeins 35 ára og átti svo
margt eftir ógert. Hetjan mín er
fallin frá. Blessuð sé minning
Sunnu.
Ég votta Ívari eiginmanni henn-
ar, Kötlu dóttur þeirra og öðrum
ástvinum mína innilegustu samúð.
Þorsteinn Loftsson.
Elsku Sunna mín. Það er svo
óraunverulegt að sitja hér heima
og minnast þeirra stunda sem við
Sunna áttum saman án þess að
hafa hana mér við hlið, hlæjandi og
brosandi sínu breiða brosi. Sunna
var einstök. Hún var eldklár en
ekki hrokafull, falleg og sæt en
ekki upptekin af sjálfri sér, bros-
mild, uppátækjasöm og mann-
blendin. Ég kynntist Sunnu í
menntaskóla þar sem við vorum
saman í bekk og í sama vinahópi. Á
þeim tíma var Sunna svolítið eins
og litríkur skopparabolti. Hopp-
andi og skoppandi, smeygði sér um
allt og fékk alla í kringum sig til að
brosa. Það var alveg einstaklega
auðvelt að hanga með Sunnu,
skemmta sér, djamma, spjalla um
núið og framtíð. Það var líka satt
að segja praktískt, því hún náði
alltaf að smokra sér fremst í röðina
á barnum og ef aðrir bargestir ætl-
uðu að nöldra yfir því þá brosti hún
bara til viðkomandi og málið var
leyst. Eftir menntaskóla skildi leið-
ir, eins og gengur, en við héldum
þó alltaf sambandi og vorum góðir
vinir. Það var svo fyrir hálfgerða
tilviljun að ég ákveð að fara í heim-
sókn til Sunnu í Stokkhólmi þar
sem hún háði fyrri orrustu sína við
þennan illvíga sjúkdóm. Sú helgi er
mér ógleymanleg og verður ávallt í
hjarta mér. Það var ótrúlegt að
fylgjast með hvernig þessi smá-
gerði, litríki skopparabolti tókst á
við þessa erfiðu lífsraun sem veik-
indin voru. Sunna var glerhörð,
beinharður nagli, ákveðin og með
alveg ótrúlegan lífskraft. Þrátt fyr-
ir að vera verulega veik á þessum
tímapunkti, með lítið þrek andlega
og líkamlega, var þetta sama
Sunnan mín. Með sama breiða
brosið og nærveruna. Það var
nefnilega alveg jafn auðvelt að
hanga með henni þarna einsog í
menntó. Við spiluðum rommí,
fengum okkur góðan mat, gott
kaffi, fórum á söfn, dekruðum við
okkur og spjölluðum um fortíð og
framtíð. Þegar ég lagði af stað í
þessa heimsókn var markmiðið að
lyfta andanum hjá Sunnu en eins
og oft vildi verða var það Sunna
sem gaf af sér til mín. Hvernig hún
stóð af sér þennan ólgusjó með lífs-
orku sinni, elju, þori og einstöku
hugrekki var mér dýrmæt lexía. Í
kjölfarið héldum við betra sam-
bandi, Sunna kom til Noregs í
verulega eftirminnilegar heim-
sóknir og vináttubönd okkar
styrktust. Elsku Sunna, að hafa
átt þig að var slík gæfa að ég mun
búa að því alla tíð og þótt þú sért
nú komin í annan heim veit ég að
vináttubönd okkar haldast óslitin.
Fyrir það verð ég ævinlega þakk-
látur.
Þau ljós sem skærast lýsa,
þau ljós sem skína glaðast
þau bera mesta birtu
en brenna líka hraðast
og fyrr en okkur uggir
fer um þau harður bylur
er dauðans dómur fellur
og dóm þann enginn skilur.
En skinið loga skæra
sem skamma stund oss gladdi
það kveikti ást og yndi
með öllum sem það kvaddi.
Þótt burt úr heimi hörðum
nú hverfi ljósið bjarta
þá situr eftir ylur
í okkar mædda hjarta.
(Friðrini Þórleifsson)
Ljós Sunnu skein svo sannar-
lega skært. Elsku hjartans Sunna
mín, takk fyrir að lýsa upp mína
lífsleið. Þú varst dýrleg mann-
eskja og orð fá því ekki lýst hve
sárt ég sakna þín.
Elsku Ívar, Katla og fjölskylda.
Hjarta mitt og hugur eru hjá ykk-
ur.
Ykkar vinur að eilífu,
Eymundur
Sveinn Leifsson.
Fyrir um tíu árum kom hópur
af ungum konum saman í Ljósinu
sem áttu það sameiginlegt að hafa
greinst með krabbamein. Sunna
var þar á meðal en hún var yngst í
„skvísuhópnum“ eins og við köll-
um hann. Þegar við komum sam-
an í Ljósinu þá gerðust einhverjir
töfrar líkt og það væri hreinlega
skrifað í skýin að við ættum að
hittast og sameinast í gegnum þá
erfiðu lífsreynslu að greinast ung-
ar með krabbamein. Í þá vegferð
fórum við í saman, vopnaðar
bjartsýni, svörtum húmor og til-
búnar að takast á við þá erfiðleika
sem á vegi okkar urðu.
Það var mjög auðvelt að láta
sér þykja vænt um Sunnu. Hún
var hjartahlý, brosmild og góð
vinkona með einstaklega góða
nærveru. Undir niðri var hún þó
jafnframt mikill prakkari sem
kunni sannarlega að koma okkur
hinum í hópnum á óvart. Á þess-
um rúmu tíu árum höfum við
brallað ýmislegt saman en upp úr
standa minningar af ævintýraleg-
um Valentínusarstefnumótum,
dýrmætum samverustundum og
hlátrasköllum. Við höfum upplifað
sorgir og sigra, grátið og hlegið
saman. Allan þennan tíma höfum
við verið stuðningur og hvatning
hver fyrir aðra og búið að þessum
sameiginlega reynsluheimi. Við
fylgdumst með Sunnu verða ást-
fangna af Ívari sínum og þau eign-
uðust fallegu Kötlu Rannveigu
sem við samglöddumst svo mikið
yfir.
Það er þyngra en tárum taki að
kveðja fallegu Sunnu okkar í
blóma lífsins. Hópurinn okkar
kemur aldrei til með að vera hinn
sami og eigum við eftir að sakna
Sunnu svo lengi sem við lifum og
minnast hennar með miklu þakk-
læti og kærleika. Við sendum Ív-
ari, Kötlu Rannveigu og fjöl-
skyldu okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Þú áttir söngva og sól í hjarta
er signdi og fágaði viljans stál.
Þeir þurftu ekki um kulda að kvarta,
er kynni höfðu af þinni sál.
(Grétar Fells)
Kristín Erla, Nílsína,
Erna Sigríður, Sigrún
Elsa, Björk, Unnur Ösp
og Árdís Jóna.
Sunna
Jóhannsdóttir
- Fleiri minningargreinar
um Sunnu Jóhanns-
dóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.