Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2010, Side 17
Tíkar-Mangi
Magnús litli hýddur: „Lét hann hrísluna ganga ótt og títt... “. Teikning: Edda Óskarsdóttir.
um sumarið, í engu eptirlæti; þó varð það þess
verra, sem leið yfir nýárið, þá frændi minn
fór að kenna mér latínu. Byrjaði eg á mensa,
en þegar hann kom betur fram í Dónatinn,
fékk eg fleiri hýðingar en máltíðir, svo að
einn dag fékk eg 5.“ Út yfir tók um haustið
af litlu tilefni að sögn Magnúsar. Móðir hans
hafði leyft honum að fara í berjamó en prestur
hafði ætlað honum að sækja sér hest. Þegar
drengurinn kom heim síðla var hann grip-
inn á loft í bæjardyrunum: „Það var mágur
minn sem bar mig út að viðarkesti, dró þar út
stóra hríslu, reif svo ofan um mig buxurnar,
allt á hné, en peysuna upp á herðar. Lét svo
hrísluna ganga ótt og títt, langan tíma, þar til
hann fleygði mér á börðusteininn, þá brotn-
aði sundur upphandleggur minn.“9 10 Brynjólfur
læknir á Brekku var kvaddur til. Gerði hann
að sárum drengsins sem lá síðan í flatsæng
í ijórar vikur og gekk með handlegg í fatla
fram undir jól.
Hjörleifur Þorsteinsson tók við Desjar-
mýri vorið 1791 og fékk síðar Hjaltastað
aldamótaárið og hélt til æviloka. Eftinnæli
um Hjörleif stinga í stúf við meðferðina á
Magnúsi. „Hann var hraustmenni að burðum
og glímumaður mikill. Var mjög vel látinn,
búsýslu- og dugnaðarmaður mikill, enda varð
vel efnum búinn.“'° 1 Borgarfirði satprestur
9 Lífs og œfisaga Magnusar Pálssonar, s. 10.
10 Páll Eggert Olason. Islenzkar œviskrár II. Reykjavík 1949, s.
368.
15