Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2010, Side 61

Ævi og ritstörf Bjarna Jónssonar frá Þuríðarstöðum
Oft standa strá en stórtré falla má.
Illt er að sœkja agn í arnarklœr.
Bón fylgir bréfi hverju.
Þeir gusa mest, sem grynnst vaða.
Oft er slinni slyppifengur.
Það skal íþey þorna, sem á þjói vöknar.
Fráráð og tilráð fœra manní óráð.
Engum er happ í annars falli.
Af illum manni fær þú aldregi gjöld hins góða hugar.
Auðginnt er barn í bernsku sinni.
Engir eru lygnari en kvonbœnamenn.
Mútan biýtur steininn.
Stutt er hanaflugið.
Fátœkur maður má ekki eiga fríða konu né feitan hest.
Það ferst með sorg, semfæst með synd.
Lengi liggur leiðasta stykkið í skálinni.
Oft eru röskar hendur undir rifnum stakki.
Þegar ormurinn kreppist opnast munnurinn.
Gömul synd getur ný lýti.
Ljót er líkams munúð.
Öl steiur geði guma.
Inn með ölið, út með vitið.
Margir eru málvinir en fáir fulltrúir.
Sá etur skaðaegg, sem ekki kann að þegja.
Það er að gusa vatni á gæs að gefa heimskum ráðin.
Oftast kemur vit með vetrum (viska með vexti).
Svo bjargast bý sem birnir.
Æ lifir gamall meðan guð vill.
Fleira er byr en vindur í voðurn.
Bíða mátti sá lags, er í briminu lenti.
Veður ræður akri en vit ræður syni.
Brigðular eru þorraþíðurnar.
Ekki er hafurinn að hyggnari, þótt hann skreyti skeggið.
Hér syndum við fiskarnir, sögðu hornsílin.
Auðlegð á ótal biðla.
A gulli má fiflið ginna.
Oft er sá aumur, er fyrir auði ræður.
Heimskir láta á glysi ginnast.
Að leyna fundi er að líkjastþjóf.
Hvað skal hrosshófur á hörpustrengjum?
Vertu sem flestir, þá vita þig fæstir.
Viljann ber að virða, þó vanti máttinn.
Svefn er sælgæti hins snauða.
59