Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2010, Síða 81

Jakob söguskrifari
Sjöunái partur bókarinnar hefur inni að halda sálma - andlegar vísur um dómsdag, upprisuna og eilíft Ííf eftir
þetta. Til vinstri: Kristur á dómsdegi. Sennilega höfundarleg hugmyndafrœði.
ættum við að metajafnmikils og það, sem ekki
er heima, eða hefur ekki verið heima í langan
tíma. Ljós- og litprentun á sálmabók Jakobs
mundi vera fágæt heimilisprýði.
Eg hverf aftur að sögubókunum, og þó
sem í draumi, sem ekki er hægt að ráða. Fóru
handritin úr landi, en urðu sögumar eftir?
Fólkið kunni alltaf sögur. Sögur Jakobs voru
ekki í Vopnaíirði, þegar ég var að alast þar
upp. Samt var mér boðið að heyra sögur. En
ég heyrði þar engar sögur. Þys lífsins var kom-
inn til sögunnar, þessi einkennilega danska,
sem skilur andann eftir, en selur og selur
framleiðslu. Þess er þörf og það er tímanna
tákn, en sagnamenntunin er horfín og kemur
líklega ekki aftur.
Getið nokkurra afkomenda Jakobs
Eins og hér hefur komið frarn, komust 7 böm
Jakobs og Ingveldar til aldurs. Gera má ráð
fyrir því á þessum tíma að fleiri böm hafi þeim
fæðzt, er ekki hati á fót komizt. Em 7 börn
ærin ómegð, þar sem efni hafa verið lítil til
að byrja með, og staðfesta lengstum í smærra
lagi, enda hefur það orð farið af þeim hjónum,
að þau hafi verið sárfátæk. Var þó þessi 20 ára
tími, sem þau búa í Vopnafirði, eigi harðæra-
tímabil, heldur þvert á móti, og sauðfé orðið
geysimargt í Vopnafirði 1779, sem ráða má
af annál Sveins lögmanns Sölvasonar. Jakob
mun líka hafa bjargazt með böm sín að þeirra
tíðar hætti, að hafa lítið, en nýta vel, og verið
gæti að hann hefði haft aura upp úr skrift-
79