Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2010, Qupperneq 101

Vefarar og vefsmiðjur
i

~p--
í’
'VtS.

c*í-tr-*
Ú

Sýnishorn af spunnu garni œtluðu til útflutnings frá árinu 1790. Þórður Thoroddi sendi sýnishorn af innlendri
framleiðslu með Húsavíkurskipi til Kaupmannahafnar árið 1790. Hér má sjá hluta þess, sýnishorn af spunnu
hörgarni. En það var einmitt sú framleiðsla sem Vopnafjarðarkaupmenn voru að beita sér fýrir og skipulögðu á
tímum Konungsverslunarinnar síðari. Einnig var sent sýnishorn af spunnu ullargarni og ull litaðri með birkilaufi.
(ÞI. Rtk. Isl.Journ. 8. 1091, nr. 1-2, Ijósm. Aslaug Arna Stefánsdóttir).
verk innan þeirra vébanda sem miðstöðva
fyrir sveitirnar úti um allt land. Spyrja má
hvers vegna ekki náðist að koma vefstofunni
á fót á þessum tíma eftir að konungsvaldið
hafði lagt bæði til menntun fyrir sýslubúa
og flutt tæki og áhöld til landsins þeim að
kostnaðarlausu.
Akvörðunin um að leggja ekki fram stórar
upphæðir til húsagerðar og slíks stofnkostn-
aðar á Eskifírði var alveg í samræmi við þau
svör sem aðrir fengu sem eftir slíkum stuðn-
ingi leituðu um þessar mundir, hvort sem það
var á íslandi eða í Danmörku. Aherslan hafði
færst frá því að geta kallast fjármögnun yfir i
hvatningu. Röksemdafærslan úr konungsgarði
er engu að síður áhugaverð. Henni svipar
mjög til þess sem varpað var firam á sjötta
áratug 18. aldar gegn vefsmiðjuáformum
Ritters vefmeistara á Austurlandi. Ekki var
talið æskilegt að stór sérhæfð vefsmiðja risi
á þessunt slóðum, því það gæti skaðað heim-
ilisiðnaðinn á svæðinu.
Prjónaskapur og garnspurni um 1786
Hvernig var ullarvinnslu háttað í Múlasýslum
undir lok níunda áratugar 18. aldar og hvað
var framleitt af ullarvörum? Vefnaðarvara til
útflutnings var, eins og áður var vikið að, varla
mælanleg í því sem Austfirðingar lögðu inn til
kaupmanna um 1760. Eftir það var ýmislegt
99