Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2010, Síða 120

Múlaþing
þeirra Aðalheiður og vinnumaður, Frímann
Bjamason. Þetta íbúðarhús laskaðist svo að
það var ekki íbúðarhæft en fólkið sakaði ekki.
Efst á hólnum við landamerkin stóðu tveir
bæir: „Jaðar“ á „Framparti“. Þar bjó Jón Sig-
urðsson og kona hans, Guðný Bjarnadóttir,
og tveir drengir þeirra, Sigurður og Elís. Þar
sprakk panelþil innan í stafninum. Fólkið
sakaði ekki, en skúr var utan við húsið. Hann
eyðilagðist. „Hátún“ var á „Útparti“. Þar bjó
Guðmundur Pálsson og kona hans, Rebekka
Einarsdóttir. Börn þeirra voru þrjú, Páll, Anna
og Haraldur - sá sem þetta ritar. Þar var einnig
gömul kona, Guðrún Jónsdóttir, 73 ára. Hún
dó í snjóflóðinu.
Þannig var ástatt í „Hátúnum“ þegar flóðið
skall yfír að faðir minn var úti í fjósi, Anna
nýfarin ofan af palli, móðir mín og Páll við
suðurstafn baðstofunnar, en ég var í brók og
skyrtu að reima að mér fyrstu dönsku skóna
sem ég eignaðist, sat á rúmstokk í rúmi er
við sváfum í, við bræður. Guðrún var sof-
andi á móti mér í sínu rúmi. Þá dimmir allt í
einu, ég heyri að móðir mín segir: „Þetta er
snjóflóð". Eg veit ekki hvort ég hef staðið
upp eða borist með flóðinu fram gólfið. Það
seinasta sem ég vissi af mér var að ég kallaði
á hjálp. Faðir minn og Anna mætast í bæj-
ardyrunum og sleppa út áður en þær brotna
niður. Þá er aðkoman þannig að móðir mín
er umhlaðin braki, framþekjan og stafn allt í
einni kös, Páll liggjandi á eldavél, ég er inni
á palli og Guðrún í rúmi sínu. Ekki vissi ég
af mér þegar mér var bjargað. Þegar Páli var
bjargað var hann mikið brenndur undir annaná
hendi. Eg heyrði talað um það hvað Bjama
Jenssyni lækni hefði tekist vel að græða sár
hans. Móðir mín var mikið rifin á höfði eftir
nagla.
Húsið „Efri - Jaðar“ var á „Framparti“.
Hann var um það bil 60 metra frá klettarótum.
Klettamir munu vera allt að 20 metrum á hæð.
Geymslukofi stóð um 5 metrum nær klett-
inum. Hann stóð, en húsið eyddist í ftóðinu.
Þetta sýnir hraðann á flóðinu. Hús þetta átti
Olafur Sigurðsson. Hann var staddur norður í
Loðmundarfirði, í heimsókn hjá Sigríði systur
sinni, konu Einars bónda á Sævarenda. Ráðs-
konu hafði hann er Vilborg Nikulásdóttir hét,
67 ára. Hún barst ofan að „Fremri - Grund“,
þar dó hún. Heiðarvegur til Fjarðarheiðar lá
fyrir ofan Fjarðartún og fyrir ofan „Grundar“
bæina, „Jaðar“ og „Hátún“. Fyrir ofan veginn
voru fimm íbúðarhús og „Efra - Hátún“ við
mörkin. Þar bjó Einar Guðmundsson. Kona
hans var Oddný Pétursdóttir og þrjú börn
þeirra, Guðmundur Bekk, Þóranna og Hildur.
Vinnukona var þar er Kristín hét. Eftir því sem
Guðmundur Bekk hefur sagt mér, þá var hann
5 ára. Er hann var að fara með spólur til foður
síns, sem var að vefa í vefstól undir palli, þá
kemur Kristín ofan á hann í stiganum og lokið
yfír uppgönguna, en þau komast út á flóðið.
Þá er þakið brotið niður og Oddný og dætur
hennar undir, en bjargast þó allar lifandi. Hús
Sigmundar Matthíassonar var rétt út frá húsi
Einars. Kona Sigmundar hét Ingibjörg og man
ég eftir tveimur börnum. Það fór ofan af þessu
húsi en fólkið bjargðist. Þar næst fyrir utan
var bær Mikaels Gellissonar. Kona hans hét
Kristíana og drengir tveir, Jón og Sigfinnur.
Fullorðin dóttir þeirra hét Ingigerður. Þegar
búið var að bjarga því sem bjargað varð, fór
faðir minn að leita að bæ Mikaels og kom
niður með baðstofuglugga. Þá leið þar öllu
vel, nema eldavélin trekkti ekki. Rörið var
Ingigerður Mikaelsdóttir.
Ljósm.:Nicoline Wevwadt.
Eigandi myndar: Ljós-
myndasafn Austurlands.
118