Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2010, Qupperneq 129

Snjóflóðið niikla á Seyðisfirði
Snjóflóðavarnargarðurinn í Bjólfmum. Eigandi myndar: Sólveig Sigurðardóttir, Seyðisfirði
Lokaorð
Oskudagur varð í hugum margra þeirra sem upplifðu snjóflóðið árið J8S5 æ síðar dagur
sorgar. Steinn Stefánsson, skólastjóri á Seyðisfirði, nefnir í grein um skó/asögu Seyðisfjarðar
í Mú/aþingi m: 2, hvernig hinn níu ára gam/i Haraldur í Firði haji kvöldiðfyrir öskudag verið
búinn að útbúa öskupoka, sem hann hengdi meðal annars á gamla konu, sem var lítilfyrir sér.
Ef 'tir snjój/óðið sá Haraldur lík konunnar grajið upp útr snjódyngjunni og það jyrsta sem vakti
athygli hans voru öskupokarnir í pilsfa/di konunnar. Eftir það vildi hann aldrei hafa neinn
öskudagsviðbúnað og bannaði börmtm símtm síðar meir að hengja öskupoka í fólk."
Óðara eftir að flóðið féll hófst fólk handa við að grafa í rústirnar. Heppnaðist þannig að
grafa upp nokkra er Iágu innibirgðir og bjarga þannig lífi þeirra. Afþeim sem björguðust
voru tólf taldir limlestir, enflestir náðu sér líkamlega. Meiðslin voru aðallega beinbrot, hand-
leggsbrot, viðbeinsbrot, rifbrot o.fl. A llir sem lentu íflóðimt voru meira eða minna þjakaðir og
ekki síst and/ega. Mildi var að á staðnum var læknakandidatinn Bjarni Jensson, sem stjórnaði
aðgerðum vegna aðhlynningar þeirra sem eftir lifðu.’2
Erfitt er fyrir nútímamanneskju að gera sér í hugarlund aðstœður þeirra sem leituðu
næstu þrjá mánuði að líkum þeirra sem jórust. Grafltð var nœr daglega í leit að jarðneskum
leifum þeirra sem var saknað. Jarðsett var vegna atburðanna 3. mars, 9. mars, 22. mars og
28. maí árið 1885. Fátækt eftirlifendanna var mikil, eins og áður hefur verið minnst á. Fólkið
sem bjargaðist úrflóðinu stóð uppi allslaust, jajnvel allsnakið og það reyndist erfiðleikum
bundið að sjá öllum fyrir húsaskjóli og nauðsynlegri aðhlynningu. Einnig hélt óttinn íbúum
á Seyðisfirði í heljargreipum nœstu misseri.'3
Nú eru 125 ár /iðin jrá þessum voðaatburði á Seyðisjiröi. Þeir einstaklingar sem létu lífið
í snjóflóðinu hvíla í kirkjugarðinum að Dvergasteini. Megi minning þessa fólks, sem mœtti
örlögum sínum í snjóflóðinu mikla árið 1885, lifa í hjörtum okkar um ókomna tíð. RÞ
11 Múlaþing nr. 2, áriö 1967, bls. 146.
12 Skriöuföll ogsnjóflóð, annað bindi, eftir Ólaf Jónsson. Bókaútgáfan Norðri, 1997, bls. 309-310.
13 Skriöuföll og snjójlóð, annað bindi, eftir Ólaf Jónsson. Bókaútgáfan Norðri, 1997, bls. 313-314.
127