Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1936, Síða 34

stúlknanna, en svona nokkuð þekkist náttúrlega ekki hjer á landi. — No-o, fínt í það, segjum vjer. Ekki
er nú víst nema vjer sjeum þar með á nótunum líka, þjer verðið að muna, að við erum þúsund ára gömul
menningarþjóð. — Nú jæja, segir Gani, þegar jeg var búinn að vera þarna í nokkur þúsund ár, fór mjer
að leiðast vistin, enda var jeg í þann veginn að verða atvinnulaus, eftir að Seifur fjekk brennivínsslag-
ið og varð að hætta að smakka það. Þá stakk jeg af til Ítalíu, en þar tók ekki betra við, því þar var einn
af landsmönnum ykkar, sem kallaði sig Þorvaldsen, og hann stal mjer (á dönsku: huggede mig). En jeg
var nú búinn að fá nóg af allri kynvillunni hjá Seifi, og notaði enn einu sinni tækifærið, þegar Þorvald-
sen var á því, og strauk til Kaupinhafnar. Þar komst jeg að hjá honum Jóhanni Hansen og þurkaði rykið
í safninu hans, og það var allra besti maður að vinna hjá, því hann ljet mig ekki uppvarta hjá sjer
nema rjett á stórhátíðum. Þess vegna er jeg hálfhissa á því, að honum virðist ekki hafa líkað meir en
svo við mig, úr því að hann fór að afhenda mig honum Matthíasi, og senda mig klæðlausan til íslands 1
þennan líka bölvaðan hundakulda, sem hjer er. Svo fer Matthías með mig beint til Jónasar, og hann ráð-
stafar mjer hingað í kvennaskólann. Og þar fanst mjer fyrst, að jeg ætlaði að fara að kunna við mig inn-
an um allar þessar indælu stúlkur, sem þar eru geymdar. En Adam var ekki lengi í Paradís. Haldið þið
ekki, að drekinn reki mig öfugan burt, og segi að jeg megi skammast mín að vera svona alstrípaður inn-
an um stúlkurnar sínar. Jeg varð auðvitað foksvondur, því að það er mjer eiður sær, að jeg var ekki
farinn að gera mjer neitt títt við stúlkurnar, — var sem sje ekki farinn að fá neitt færi, enda var þetta
ekkert sem jeg stóð þarna við. Hvern djöfulinn finst yður jeg nú eigi að gera? — Mjer finst fyrst og
fremst, að þjer eigið að losa yður við þessa múnderingu, sem þær hafa klætt yður í, segjum vjer, það
er aldrei fínt að villa á sjer heimildir. — Rjett segir þú, hinn frómi, segir Gani, og þrífur af sjer gall-
ann og þeytir honum út í tjörn. Hvað svo? — Jeg skal reyna að skaffa yður gisting á Hernum, segj-
um vjer, á meðan jeg reyni að útvega yður blífanlegan samastað. — En hvar verður hann? spyr Gani.
— Ja, fyrst svona bölvanlega tókst til með þessa kvennastofnun, segjum vjer, ætla jeg, með atbeina Jón-
asar vinar míns, að reyna að koma yður fyrir á símanum. — Evoé! segir Gani.
Eitt viðtalsbil við fjármálaráðherra.
Það er ekki hlaupið að því að finna fjármálaráðherrann, núna, um hábjargræðistíma stjórnar-
flokksins. Enda ætlaði mjer líka að reynast það leikseigt. Loksins gat jeg þó „nappað“ hann í fyrradag
um leið og hann ætlaði að stinga sjer inn í Alþingishúsið.
„Góðan daginn, herra ráðherra", sagði jeg. „Má jeg framkalla sjálfan mig fyrir yður. Jeg heiti
Eyvindur, er kandídat af samvinnuskólanum og .... “
„Góðan dag“, svaraði hans hágöfgi, „en jeg er hræddur um að þjer hafið hitt á vitlausan ráð-
herra; því jeg hef andskotann ekkert að gera með þessar atvinnubætur samvinnuskólastrákanna“.
„Þjer takið mig fyrir vitlausan mann, herra ráðherra. Haldið þjer að maður með mína hæfi-
leika þurfi á svoleiðis atvinnubótum að halda? No, sir, elskan mín! Jeg er einn af aðalritstjórum Speg-
ilsins“ (reyndar var það nú lygi hjá mjer) „og er hjer kominn til að tala við yður — með tveimur eða
þremur hrútshornum — sem slíkur“.
„Jeg er nú óvanur að munnhöggvast við þessa blaðasnápa. En um hvað viljið þjer tala? Tóbak,
olíu, einkasölu eða pólitík?“
„Ja,--------hvernig ætli þetta fari alt saman, með hann Auðun vestfirska?“
„Blessaðir minnist þjer ekki á það; það eru eintóm illvirki og lævísi á báða bóga“.
„Og kannske Jónas sje lævirkinn, þótt ekki sje hann nú beinlínis söngfuglalegur ?“ sagði jeg og
speglaði mig í andliti ráðherrans.
„Hann er að minsta kosti enginn einyrki", svaraði ráðherrann, „en jeg má nú ekki vera að því
að tala lengur um þetta, því jeg verð máske settur í þingvíti, helvíti, eða hvað það nú heitir, ef jeg
mæti ekki í tæka tíð þarna inni. Forsetarnir eru orðnir svo skratti uppástöndugir með það, að öllum
þingsköpum og ósköpum sje fylgt. Svo getið þjer sagt Speglinum það, að jeg fylgi sannfæringu minni
og samvisku, hvað sem húrrar og tautar, og hvað sem hinir gera. En svo megið þið ekki koma með
neina spjespegilmynd af mjer, því annars læt jeg landsverslunina taka allar auglýsingarnar af ykkur“.
Jeg ætlaði nú að kveðja kurteislega, en þegar þar að kom var fjármálaráðherrann þotinn ein-
hvern fjárann út 1 buskann, og hefi jeg ekki sjeð hans blíða auglit síðan. Eyvindur.
30