Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1936, Qupperneq 73

að segja , brennivínið hefi jeg sjálfur
óljóst hugboð um, hvað sje — enda þótt
æði munur sje hvort það er fínasta
Álaborgar-pokaAÚti eða kompásblanda
krydduð með blásteini. En það er þetta
optochinin, hver þremillinn er það?
Chinin veit jeg nú, að vísu hvað er, það
er þetta, sem maður fær stundum í hár-
ið þegar maður spanderar uppá sjálfan
sig höfuðbaði hjá rökurum, en opto-
chinin hlýtur að vera einhver sjerlega
illkynjuð sort. Eða er það ekki eitthvað
viðvíkjandi sjóninni — mjer finnst nafn-
ið benda á það? — Jú, svarar Hannes
— að því leyti, að maður getur orðið
blindur af því. — Það getur maður líka
með glans af brennivíninu segjum vjer,
— og finnst oss óþarfi að hafa tvo slíka
reagensa í sama lyfinu. — Jú, það er nú heili verkurinn, segir Hannes, — þú ættir að muna það frá
því þú varst í skóla, að tveir mínusar gera einn plús. Þannig verður það einmitt í þessu tilfelli, að
kindin verður helmingi betur sjáandi eftir en áður, og er það kostur. — Já, en var þetta ekki til
að lækna lungun? — Jú, að vísu, en ekki spillir til þótt sjónin batni líka, eða hefirðu aldrei heyrt
getið um lyf, sem eru góð við fleiru en einu? — Jú, atli maður þekki ekki bæði Brama og Volta-
kross. En, hversvegna á að hafa snafsana þrjá?? — Það skal jeg segja þjer: Við fyrsta snafsinn
verður kindin afar gáfuð og fjörug. Við annan fær hún Storhedsvanvid og við þann þriðja deyr hún
og þá er það sem á að kasa hana. — Rjett segir þú hinn frómi, segjum vjer. Þá skulum við fara
með það sama í apótekið — þú skrifar blaðið — og þaðan niðrá þing, og gefa þingmönnunum eftir
forskrift kollega þíns — það er að segja snafs númer 1 og 3, því nr. 2 munu þeir tæplega hafa brúk
fyrir. — Þá neyðumst við víst til að koma honum í lóg sjálfir, segir Hannes. — Ekki tjóar að skor-
ast undan því þegar föðurlandið er annars vegar, segjum vjer.
Alidýralæknir Spegilsins.
Lögskýring. (V 5)
Ýmsir hafa verið að álasa alþingismönnum og þó einkum forsætisráðherra vorum, fyrir það
að láta kosningu til Alþingis fara fram á sunnudegi og það um hámessutímann, og telja slíkt brot
á helgidagalöggjöfinni. Og óneitanlega er það vorkun, þó svo líti út fyrir þeirra sjónum, sem ekki
eru því betur að sjer í lögum eða vantar fullan skilning á eðli laga. — Það er alveg rjett að helgi-
dagalöggjöfin bannar helgidagavinnu og hefur auk þess sjerstök ákvæði til verndar því að guðs-
dýrkun manna geti farið truflunarlaust fram. En þessi löggjöf hefir þó tvær undanþágur, og undir
þau undanþáguákvæði verða þingkosningarnar að að koma og undir þau undanþáguákvæði hljóta
þingmenn að hafa ætlað þeim að koma, því annars væri helgidagalöggjöfin brotin. En slíkt er með
öllu óleyfilegt að drótta að alþingismönnum og þó allra síst að forsætisráðherra, sem auk helgidaga-
lögjafarinnar er einnig vel kunnugur 3ja boðorðinu.
Þessi undanþáguákvæði hljóða þannig: „.... þó má bjarga heyi í óþurkatíð og róa til
fiskjar í ógæftatíð".
Þetta eru smugurnar, sem verður að smjúga í gegnum, og skulum vjer hjer samkvæmt beiðni
þingmanns Spegilsins skýra frá hvernig þetta getur orðið á löglegan hátt.
Vjer skulum þá fyrst minnast forna spakmælisins, sem enginn hefur til þessa neitað, og eng-
inn mun heldur hjer eftir neita, og sem hljóðar þannig:
„Allt hold er hey“.
69