Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1936, Side 74

Ergo: Fyrst hold er hey, þá er líka hey sama og hold, og því fullkomlega rjett lögskýring
að áðurnefnd lagaákvæði nái einnig yfir hold, og að því megi bjarga á helgum degi án saka. Nú
þarf alls ekki að taka það fram, að á meðal kjósenda eru til dæmis margar holdugar konur, og yf-
irleitt hafa allir kjósendur hold.
Hinsvegar er það vitanlegt að þingmenn eru til þess kosnir, að bjarga kjósendum sínum, og
þar sem eftir þessu er leyfilegt að bjarga holdi þeirra á helgum degi, þá verða auðvitað beinin að
fylg'ja líka með, og þarf slíkt eigi skýringar. Með öðrum orðum, það er fullleyfilegt að bjarga kjós-
endum með því að kjósa þingmann, þó að á helgum degi sje, og hvenær á deginum sem er.
Hitt ákvæðið snertir þingmannsefnið sjálft, er það segir, að það megi róa til fiskjar. Með
öðrum orðum, það má róa á helgum degi til þess að ná í þorsk. Nú viljum vjer ekki ætla neinum
þingmanni það, að þeir sjeu þeir þorskar, að ekki sje fullkomlega leyfilegt og rjettmætt að kalla þá
þorska, sjerstaklega þegar það er gert í góðum tilgangi.
Ergo: Kjósendur hafa leyfi til að ná sjer í þorsk á helgum degi, með öðrum orðum, þeir hafa
leyfi til að ná sjer í þingmann, og það jafnvel um hámessutímann.
En eins og getið var um er þeta því skilyrði bundið, að það sje vond tíð. En hver getur
neitað því að nú sje vond tíð? Hjer hefir verið bankahrun, flóð, læknauppreisn, brjálæðisþvaður
og ótal margt fleira, sem er einkenni mjög vondrar tíðar.
Ef menn svo að lokum ekki geta látið sjer nægja þessa lagaskýringu, sem sönnun þess að
ekki sje hjer brotið á móti helgidagalöggjöfinni, eru menn beðnir að snúa sjer til forsætisráðherr-
ans. En vjer efumst um að hann gefi aðra betri.
Lögfræðingur Spegilsins.
Harmagrútur. (V„
(Lag: Ever so Goosey.)
Togarar reykvískir róa’ á HalamiS
og róta upp fiski, fiski, fiski, fiski.
Kveldúlfur, Alliance’ og fhalds gjörvalt lið
og allskonar Grimsby-hyski, hyski, hyski, hyski.
Síðan allir sigla til Englands gamla út
og í þeim ferSum varpa frá sjer hrygí og sút.
Lestar á heimleiS geyma Iegil, fleyg og kút
me'Ö Ijómandi viskí, viskí, viskí, viskí.
h
Af Iengdinni’ á Ægi — sem á ÓÖni forÖum dag —
ekkert var klipið, klipið, klipið, klipið.
Legst hann á grynningar um lognhjart sólarlag,
og lekur sem hripið, hripið, hripið, hripið.
Ástæðu til þ ess óðar Moggi fann:
Hann aldrei minna’ en sex mílur á vöku rann.
(Eða kanske stjórnanda hann eigi’ of grunnfæran,
aumingja skipið, skipið, skipið, skipið).
Ekki er að furða, um okkar skólamál,
þótt alþjóðin mjálmi, mjálmi, mjálmi, mjálmi.
Og, þótt andans stórlaxar, með stútungs-rektorssál,
í stjórnarráðið skálmi, skálmi, skálmi, skálmi.
Til kallmannlegra stórræða einn köllun hjá sjer fann,
sem kosið höfðu stúdentarnir öldurmann.
En, að það er ekki einhlítt, vita allir nema hann:
Aumingja Pálmi, Pálmi, Pálmi, Pálmi.
I Árnessýslu er Magnús prúði enn þá yfirvald,
atl ’ann nú hangi, hangi, hangi, hangi?
Hann fór og lærði mannasiði fyrir ærið gjald,
forsetinn strangi, strangi, strangi, strangi.
Þar í sýslu heyrast firðar færa í tal,
að fái ’ann bráðum áskorana-leyniskjal.
Andskoti’ er hart að eiga ekkert skárra val.
(Aumingja Mangi, Mangi, Mangi, Mangi).
Sorglega’ er bær vor sagður auðæfanna án,
einkum í vetur, vetur, vetur, vetur.
Ef alt bregst má Knúturinn enn þá taka lán,
(ef hann þá getur, getur, getur, getur).
Valla er hætt, að hann verði að því seinn,
þótt vafi sje, hvort stafar af því gróði neinn.
En í hæjarstjórn þeir verða hrifnir — allir nema einn:
Aumingja Pjetur, Pjetur, Pjetur, Pjetur.
(Títuprjónar — 1930).
70