Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1936, Page 102

þeir nú til konungsgarðs ok fyrir konung, en hann bað þá velkomna með sér ok vísaði
þeim til ins úæðra öndvegis. Var nú sezk at drykkju ok var fram borit öl ok mjöðr; var
þat it be^ta mungát. Skyldu menn drekka tvímenning, ok var þeim félögum skipat saman;
drukku menn allfast, ok var glaumr mikill ok háreysti í höllinni, ok váru menn allkátir.
En er á leið kveldit ok menn gerðusk drukknir, þá var drukkit við sleitur ok því næst
orðahnippingar ok þá stóryrði. Tekr Óláfr þá hornit ok setr á munn sér ok svelgr stórum;
réttir síðan at Jóni ok kveðr hann gera drykknum lítinn kostnað; „er þat auðsætt, at þú
ert vanari at stinga skán á heiðarbýlum en sitja at drykkju með tignum mönnum“. „Lítt
hirði ek um köpuryrði þín, Óláfr félagi, er þú gerisk alldrukkinn; en vita skaltu, at ek
hefi setit til borðs með Jónasi ok verit samkvæmishæfr vel; er þat félagsskapr göfgari
miklu en þá er þér, Grímsbæingar, sitið ok svelgið í yðr brennuvín ok Höskoll“. „Heyr á
endemi! Hvenær hefir þú, mjólki þinn, setit at drykkju með dugandi mönnum ok drengjum
góðum? Hygg ek, at fá nemir þú manna siðu, þóttú súpir drafla at Jónasar ins bleika; vita
skaltu, lítill kall, at ekki munum vér uppnæmir fyrir flugumönnum Hriflunga.
98