Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1936, Page 104

anda sé svá göfugum konungi. Hefir hann þat eitt ort, er jafnvel Kristjáni Albertsoni
þykkir skömm til koma, er þó hælir Kiljani á hvert reip“. „Hirðik lítt um geip þitt“,
mælti Óláfr, „er þér flest betr gefit en skáldskapr, ok þó fátt vel. Sá þat á, er þú fórt með
kvæði þitt í smiðju til Ásmundar skúfs, ok undraðisk Steindór Sigurðarson, er þú gerðir
slíka fúlmennsku“. Ganga þeir nú til hásætis konungs ok riða mjök; fell Jón á kné ok tók
um fót konungi ok mælti: „Kvæði hef ek ort um yðr, herra, ok vilda ek, at þú hlýddir“.
„Svá skal vera“, segir konungr. Hóf þá Jón kvæðit, en hirðmenn þögnuðu allir, er eigi
áðr váru mállausir orðnir,
Vestan kómu vér,
sem vera ber.
Hrundum frægu flausti
ór Framsóknar nausti.
Drógum Foss á flot
ok fekk hann it bezta hljóð.
við Fíflakot.
Höfðum barlest þunga,
björg Hriflunga.
Kunnigt þat er,
Hér hefr Saltketslausn:
hvé komnir rom vér:
kjörnir at reisa,
kroftoll at leysa.
Búhokurs banki
(sá bisniss kranki)
100