Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1936, Blaðsíða 105

fjármunum splés,
áðr Foss of blés.
Hygg, vísi, at,
vel passar þat,
Lautin oss gef,
með ljúfum þef.
Búkköl ok Bæer
betra á landi en sæ er
Brugg þat it norska
gleðr bragna horska.
Berk sauðar krof
í síldar hof.
Býðk lofðungi Leif,
þanns til Labrador sveif.
Gusum Boðnar landa
til beggja handa.
Svá skal frá banda
saltkets vanda.
Bjóðum enn fleira,
svá firðar heyra:
Sturlunga alla,
ok stórgróðakalla.
Heimskringlu úr hveiti
ok hrúta feiti,
bakaða af Jóni
Balla, heima á Fróni.
Bjóðum betr enn,
vára beztu menn,
Jónas ok Tryggva
ok Jörund beindyggva,
bjóðum ok Svafar,
þann Sambands nafar,
Hjörvar skrúfnagla
(hann lætr börn stagla).
(Stef:) Hlýð þú, Hákon,
á Hnikars drákon,
hjá þér ák von
á Höskolls flákon.
Þegar hér var komit kvæðinu, var Jón svá loðmæltr orðinn, at menn máttu eigi
skilja kveðskapinn, enda váru þá ok flestir djöfulóðir. En þar kom, at Jón fell fram á
fætr konungi meðr dynk ok þeysti ór sér spýju mikla. Var þá eftir slæmrinn, en því var
slæmr nefnt niðurlag drápunnar, at Ásmundr skúfr hafði þat ort, sama dag sem hann
orti kvæðit til Kaldalónss, ok var þó sýnu verra. En óláfr var þá löngu sofnaðr til feðra
sinna ok fekk því eigi flutt drápu sína. En konungr gerði orð Granda bónda ok bað hann
hirða fóla þá ......
101