Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1936, Qupperneq 123

l—li/i rnlcnrnniim Veskú, þjer eruð næstur. Ljóta veSrið. Hjer kemur ekki
l/LI I KJr\\JI KJIIUI11. (vni. 2.) nokkur lifandi maður, svo að segja, vegna óveðurs. Einn, sem
slapp hjer inn í gær, nær dauða en lífi, Ijet bara klippa sig, en
sagðist ætla að fara að safna skeggbroddum til að ganga á í hálk-
unni, og spara með því erlenda valútu fyrir gjaldeyrisnefndina,
sem altaf er að kvarta. Annars yrði hann jú að kaupa útlenda
mannbrodda. Jeg spurði hann, hvað kvenfólkið ætti þá að gera;
það yrði helst að hafa sína mannbrodda eftir sem áður og helst
útlenda. Mjer finst nú óþarfi að gerá þetta hundaveður rjett hjer
í höfuðstaðnum, þar sem engir hundarnir eru til að njóta þess
____ nema mannhundarnir — ekki einu sinni hundarnir í apótekinu,
\1 \ & því ^eir eru altaf undir þaki, ef þeir þá annars eru nokkrir til.
rk>j Það er til lítils að vera að hafa fína veðurstofu til að skaffa manni
\ þetta óræsti — væri nóg að hafa einhvern veðurkofa, eins og þeir
hafa UPP a Snæfellsjökli. Jæja, þá er Jón borgmeistari á Akureyri
^ \\ i kominn í bæinn — ekki var hann lengi að bregða við, þegar nafni
* ' ■ ' » * ’ hans var orðinn borgarstjóri, og koma til að kenna honum lífs-
reglurnar. Mjer er sem jeg sjái þegar okkar stjóri fer að halda honum veizlu, og þeir fara að tala hvor
fyrir minni annars og ráðgast um samvinnu milli höfuðborganna. Bærilegir voru Rússarnir, sem fóru
norður í höfin, að finna þessi 52 st. af mammút og það þyngsta 50 kíló. Þeir geta svei mjer fengið sjer
buff í lagi. En ekki held jeg það bæti ketmarkaðinn okkár, nema þessi gin- og klaufaveiki, sem grasserar
í Englandi, geti eitthvað hjálpað til. Og nú er Lárus farinn að tala í útvarpið! Mjer finst það ekki nema
sjálfsagt, úr því búið var að útvarpa honum, þá sje óvandaðri éftirleikurinn, he, he. Og svo er komin
hungurganga austan af Fjörðum til að segja „fyrirgef oss vorar skuldir“ við stjórnina! Þetta hefst upp
úr því að láta atvinnumálaráðherrann lesa faðirvorið á eftir kreppufyrirlestrinum sínum á gamlárskvöld.
Að minsta kosti hefði hann átt að sleppa að tala nokkuð um skuldunautana, því þá hefði Austfirðingarnir
aldrei komið til að hrella hann. Bærilega tókst Mogganum að hafa upp eftir Alþýðublaðinu frásögnina
um enska prestinn, sem fanst hvergi nýlega..... (lágt) nú, nú, þarna kemur Valtýr. (Hátt) ......
Þjer eruð næstur í stólinn, herra ritstjóri, ..jú, 40 aurar, takk......sælir........
VI. AÐ BORG.
Hjerna þrífast pest og plágur,
politík um völd og auS.
Allskyns bönn og undanjiágur
eru hjerna daglegt brauS.
Jeg hef orðið leiSur löngum,
Iangmest þó á einni sorg,
trúarhræsni og templar-söngvum,
j>ví tylli jeg mjer á Hótel Borg.
Þar er loftiS eitthvað annaS
en okkar stúku-sölum í.
HvaS er leyft og hvaS er bannað?
Hverjir skyldu botna í því.
Þar er drukkiS daga’ og nætur
dýrt og heilnæmt þrúguvín.
Ungir menn og Evudætur
æfa þar sitt ljetta grín.
Þar flýgur tállaus tííin nauma
á tryllingslegri hraðaferð.
Þar fer menn aS dreyma drauma
um dragona af sterkri gerð.
Þar er inngangsorðiS: Kendur.
Arni Pálsson gott orð les.
Enginn Felix, enginn Gvendur,
æðsti templar Jóhannes.
Jeg gleymi hverri pest og plágu.
politík og lífsins sorg
við einnar nætur undanþágu
hjá öðlingnum á Hótel Borg.
Annars er víst bann til bóta,
bruggurum það veitir skjól.
Og þar hlýju allir njóta,
sem ekki geta brúkað sól.
VII. FRÁ BRANDI.
Brotna glerin, brotna lögin ströng,
brotlegur er margur hjer á landi.
Jeg vil enda þennan sorgarsöng
á svolitlu um nefið á honum Brandi.
Það er brotið, það er alveg gefið,
þá vil jeg ekki missa’ af Brandi nefið.
Brandur fyrir utan spott og spje
spaklega þá blandar vínið fína.
Þú vilt spara landsins Ijeða f je
hvað litlar þriggjapela-flöskur sýna.
Sumum litlum lán er mikið gefið.
— En láttu, Brandur, hífa’ upp á
þjer nefið.
VIII. EFTIRMÁLI.
Þá jeg sje templari’ í liðugra lagi
cg leggi mjer af og til bindindisrögg,
þigg jeg í staupið af sterkara tagi
og stjaka’ ei við rommi eða koníaks-
lögg.
Til þcss að vökva mitt þorstláta þel
má þorskurinn íslenski standa sig vel,
að útbýta whisky- og koníaksköggum
jeg köppunum Skúla og Hannesi fel.
z.
119