Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1936, Side 130

Lækjartorg, sem er virðulegasta torg höfuðborgarinnar, og bitu
í blaðrendur. Höfðu þeir nærri ært borgarstjóra, er hann gekk
til vinnu sinnar á morgnana, og var ei trútt um, að stjórn borg-
arinnar bæri þess nokkur merki. Lagði hann blátt bann við þess-
ari óhæfu. En þeir orguðu æ því meir, og fjekk borgar- og ríkis-
stjórn við ekkert ráðið. Kom fram á Alþingi tillaga um að leggja
skemtanaskatt á krossaða menn, en þeir beiddust undan með þeim
formála, að þeim leiddist allir krossar. Var þá tillagan tekin aft-
ur. Þá var á Alþingi gerð tilraun til að svifta okrara atvinnu
sinni, en náði heldur ekki fram að ganga að koma fyrir kattar-
nef þessum heiðvirða atvinnuvegi, sem er jafngamall og Metú-
salem. Mjög bar á því, að menn gengju þarfinda sinna að styttu
Leifs heppna, þar til einn mætur borgari, Pjetur Jakobsson, leiddi
mönnum fyrir sjónir, hversu óheppilegur staðurinn væri til slíkra
hluta. Hlutu menn að beygja sig fyrir reynslu Pjeturs, og lagðist þetta smám saman niður. Þá var í
annað sinn viðhöfð sú nýlunda, að hafa eina viku íslenska á árinu. Tókst það vel og lifðu hana margir
af. Ýms ný blöð komu út á árinu, þar á meðal tvö með nafninu Framsókn og lík að öðru leyti. Lifir ann-
að þeirra enn, en hitt sálaðist — hvorttveggja við lítinn orðstír. Þá tók Framsóknarflokkurinn að gefa
út nýtt blað, sniðið eftir þörfum Grímsbæinga. Flytur það aðeins mentandi og fræðandi efni, en fyrir-
lítur auglýsingar, og þurfti jafnvel að hafa í hótunum við þá, sem auglýsa vildu í því. Italskur ráðherra
kom fljúgandi á strandvarnarloftskipi ítölsku. Var hann á leið til rómverskra nýlendna í Ameríku í
kosningaleiðangri. Dvaldi hann og dragvantar hans hjer um skeið, og sátu hóf í kálgarði Hressingar-
skálans. Voru það kölluð ítölsk kvöld, og þóttu bera af öðrum kvöldum. Þá tóku þjóðhnöggvingar Eyr-
arbakka herskildi, en er þeir reyndu að teygja yfirráð sín til Stokkseyrar, urðu þeir frá að hverfa verr
en sneyptir. Var þá flutt inn kynbótafje austan af Zíonshæðum í Asíu, því kyrkingur og ótjálga var
komin í allan bústofn bænda. Þá bauð Jónas Þorbergsson sig ekki fram í Dölum og var kent um ann-
ríki; þótti enginn boðlegur í stað hans nema ráðherra, og dugði ekki til. Á þessu ári var stofnuð Hall-
grímsnefnd og Hallgríms minst með fylliríi í Vatnaskógi, til mikils ónæðis fyrir búpening Þorsteins
kirkjumálaráðherra. Þá var bannið kveðið niður og gútemplarar reyndu að selja musteri sitt tæki-
færisverði.
Sálmabókin.
Svona fór það, að ekki fær þjóð vor að halda óáreitt sálmabókarviðbætinum, sem þó hefir inni
að halda sumt af því besta, sem ort hefir verið í bransanum, og var auglýstur í næstsíðasta blaði voru.
Er ilt til þess að vita, að leirskáldin sjáif og erfingjar þeirra skuli þjóta upp til handa og fóta, þó reynt
sje að finna einhverja meiningu í dellunni og færa hana til betri vegar. Náttúrlega verður að játa, eins
og nefndin sjálf hefir líka gert, að á einstöku stað hafa breytingarnar verið til hins verra, og höfum
vjer þar aðallega í huga staðinn í sálmum Davíðs (frá Fagraskógi), þar sem hausaskeljastað er breytt
í höfuðskeljastað. Þetta hlýtur að valda misskilningi, því auðvitað meinti Davíð Golgötu, en aftur á
móti þýðir höfuðskeljastaður vitanlega sjórinn, þar sem flestar skeljar eru saman komnar, eða í versta
falli Hallbjarnarstaðakambur á Tjörnesi, þar sem flestar og merkastar skeljar eru á landi, svo sem kunn-
ugt er. En slíkt er óverulegt og kemur fyrir í bestu bókum.
Gott er til þess að vita, að sátt og samlyndi er komið á með Bandalagi íslenskra listamanna (sem
hjer gefur í fyrsta sinn á æfinni lífsmark frá sjer) og nefndinni, sem ku nú vera alveg æst í að búa til
annan viðbæti. Mun alt þetta sálmabókarmál fljótlega falla í gleymsku og dá, að undanteknum Píla-
tusar-þvotti sjera Knúdasar, sem lengi mun verða frægur að endemum. Er sagt, að sápuverksmiðjur
vorar ætli að fara að gefa út nýja sáputegund, er beri nafn hans og verði aðallega notuð til kisuþvott-
ar. Mun hún fljúga út.
Sálmaskáld Spegilsins.
126