Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1936, Qupperneq 142

pláss frekast leyfir, enda munu ekki aðrir staðir betri fyrir byggingarfjelag sjálfstæðrar kríu. En nú
hefir dýraverndunarráð SPEGILSINS, sem lengi hefir starfað í kyrrþei (eins og mannúðarfyrirtæki
ættu sem oftast að gera), samið víðtækar tillögur til fuglaverndunar, og munum vjer opna faðminn við
öllum þeim tegundum fiðurkvikinda, sem reika hjer um nágrennið við misjafna aðbúð. Munu tillögur vor-
ar að vísu kollvarpa núverandi skipulagsuppdrætti borgarinnar, en kannske mætti segja, að farið
hefði fje betra.
Fyrir utan jarðnæði það, er bætt verður við kríuna í Vatnsmýrinni, þegar öll Tjörnin er upp-
mæld handa henni og álftinni, verða þar reistir nokkrir klettar í skipulegum röðum, alt suður að Skerja-
firði, fyrir landfugla þá, hverjum slík heimkynni henta. Hljómskálinn er ætlaður álftunum til söngæf-
inga, en á þakinu verður hinum einu eða tvennu arnarhjónum, sem enn ku vera á lífi, boðið pláss, ef þau
fýsir að eyða æfikvöldi sínu í hinum pólitíska arnsúg höfuðstaðarins. Við Skerjafjörðinn verður aðal-
mannvirkið, en það er fuglabjarg úr járnbentri steinsteypu, með sillum og þrepum, er rúma nokkrar
þúsundir sjófugla, og er aðallega ætlað fýlnum og hans ættingjum.
Fyrir utan bjargið verður gerð lending með nauðsynlegum vitum og sjómerkjum. Bjargið sjálft
verður holt innan og haganlega innrjettað. Þar verða meðal annars sundlaugar með tilheyrandi síldar-
klaki og öðrum næringarforða, svo fuglinn geti róið þar þegar ekki gefur á sjó. Bjargið verður alt raf-
lýst og upphitað, og með lyftivjelum, þar sem gamlir fýlar og aðrir karlfuglar verða dregnir upp, svo
þeir þurfi ekki að klöngrast fótgangandi og fara sjer að voða, er þeir eigra heim til kerlinga sinna að
kvöldi, með björgina. Smurningu á vjelunum leggur fýllinn sjálfur til.
Meðal annara deilda verður þarna betrunarhús fyrir svartbaka og aðra ránfugla, þar sem þeir
verða vandir af ránskap og lambadrápi. Sjerstök deild í þessu húsi verður fyrir aflóga skarfa, þar sem
þeir verða látnir fljetta hnappeldur og hakka skarfakál, til að hafa eitthvað fyrir stafni og fullnægja
dundfýsn sinni, í staðinn fyrir að ganga lausir með ihana, öðrum til bölvunar. Einnig verður þarna
sjúkrahús, með tilheyrandi klakstöð eða fæðingarstofnun, einnig kynsjúkdómadeild, svo ekki komi fyr-
ir sömu afferurnar með sjófuglinn eins og urðu með börnin, þrátt fyrir alt eftirlit. Allir fuglarnir verða
undir stöðugu lækniseftirliti og sjóvátrygðir. Einnig verður þarna dagheimili fyrir fátæka fýlunga. Verð-
ur yfirleitt sjerstök rækt lögð við blessað ungviðið og ungum innan viss aldurs harðbannað að koma heim
með blað í nefinu eða aðra björg til búsins, því um hana munum vjer sjá, það sem á kann að vanta getu
foreldranna. :
Ríkissjóðslán það, er vjer væntum til allra þessara framkvæmda, verður að mestu leyti greitt
aftur (ef vjer þá hugsum nokkuð um endurgreiðslu) í eggjum og fýlungafiðri, og opnast þá nýtt perspek-
tív fyrir ríkisrekstur, þar sem er fiðurhreinsun og fúleggjasnapsabrugg, en nokkuð af kostnaðinum
byggjumst vjer að fá inn með því að útvarpa nokkrum kvöldvökum frá fuglabjarginu, þar sem meðal
annars gamlir, velmetnir stúkufýlar geta sagt frá þeim tíma, er þeir sjálfir voru bruggarar, ungunum
til viðvörunar og háðfuglunum til athlægis. Mun þá einnig mörgum þykja það skemmtileg nýbreytni að
fá skarfakóra, fýlharmóniska fóhornahljómkviðu og annað þvílíkt góðgæti á kvöldvökunni. Að öðru leyti
treystum vjer bæjar- og ríkisstjórn, svo og einstaklingum, til að styðja til framkvæmda þessar sjálf-
sögðu mannúðarráðstafanir, sem verða til ómetanlegs gagns og prýði fyrir ríkið og höfuðstaðinn. Upp-
drættir og kostnaðaráætlanir eru til sýnis (og þakksamlega tekið við bendingum, ef eitthvað kynni að
hafa gleymst úr þeim) hjá undirrituðum. Dýraverndunarráð Spegilsins (fugladeildin).
Gagnbylfing.
Eitt af því, sem breyttist eftir stríðið, og ekki hefir viljað sækja í gamla horfið, er það, að kven-
fólk sje eins og eldspýtur í vaxtarlagi. Margir líta á þetta sem eitthvert ómerkilegt atriði, en því fer
fjarri, að svo sje. Afleiðingarnar hafa verið miklu meiri og margbrotnari en nokkurn grunar í fljótu
bragði. Mest og best hafa amerísku kvikmyndafjelögin gengið fram í því að svelta kvenfólkið: harð-
bannað því að fara yfir vissa vikt og lagt við atvinnumissi. Hefir þetta orðið til þess að ýmsar kvik-
myndakonur hafa dáið úr sulti, og er það í rauninni meinlausasta hlið málsins, því nóg er til samt af
þessu argasta pakki þjóðfjelaganna. En hitt er verra, að það eru þessar sultarráðstafanir á kvenfólkinu,
sem beinlínis hafa valdið heimskreppunni, sem ekki er almenn ástæða til að elska neitt, enda þótt hún
138