Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1936, Qupperneq 162

beit ok frat. Var henni nafn gefit ok nefnd Rauðka, ok festu þeir sveitungar brátt á henni
enn mesta átrúnað. Byrja þeir nú ferð sína ok fara sem leið liggr, unz þeir koma á Bolavelli.
Sjá þeir nú herbúðir Hrafnistumanna, en lið þeira beið þar búit ok grátt fyrir járnum.
Þar var í fylkingarbrjósti Óláfr muðr. Hann var í hringabrynju góðri, ok hjálm á höfði.
Spjót hafði hann í hendi ok sverð við lend. Hann hafði skjöld einn mikinn, ok markaðr á
bakka-leó; þann skjöld hafði Gestmundr sækonungr af Vallandi sendan hánum, ok lét svá
um mælt, at lítil væri gjöfin hjá því, sem til væri unnit, stórgjöfum þeira frænda, fyrr ok
síðarr. Næstir Óláfi stóðu kappar hans, Gísli gapoxi, Auðunn vestfirzki ok Garðarr krókr.
Hann hafði krókaspjót mikit, ok mál í miðr vönduð, þat spjót hafði hann þegit í tannfé af
Króka-Refi fóstra sínum; þat var lögkrókaspjót. í hægra fylkingararmi hafði Óláfr skipat
Magnúsi Krossnasa; hann var í stakki ór síldarham ór Holdey norðr. Hann hafði buklara
í hendi ok var á veiðikúla. Þann skjöld hafði gefinn hánum Kúlu-Andrés, vinr hans ok fóst-
bróðir. Þar váru kappar hans margir, Gellir enn sterki af Skaga, Jón ór Reynisnesi ok
Isbrandr; hann var dvergaættar. En í vinstra armi váru þeir Magnús sálarháski, Jóhann ór
Geirfoglaskerjum, Eiríkr Hælbein ok Kobbi kerlingarefni; hann var ákafliga langr ok
mjór, sem slangi einn eðr skellinaðra, ok var kominn af Miðgarðsormi at langfeðgatali.
Hann var fjölkunnigr ok gat brugðizk í ýmissa kykvenda líki. 1 liðinu var ok Flaumgerðr
valkyrja. Var hon kofarn mikit í skapi ok en öruggasta til allra stórræða. Margir váru þar
blámenn ok berserkir, þótt eigi sé hér nefndir. Þar var ok Þórsteinn þurs undan Klofningi,
sem áðr er getit, höfðingi mikill, ok hafði boðizk til liðveizlu við þá Óláf. Hann var í hempu
svartri ok hafði skjöld í hendi, ok var dreginn á köttr bröndóttr ok breima ok hafði sjóð
digran í klóm. Hánum fylgdi strákr, er Velvakandi hét; hann var uppvakningr ok rauðbirk-
inn; hann hafði J,ón seiðkarl í Dal upp vakit ok magnat með miklum fítonskrapti ok sent
Þórsteini; hann smó freðna jörð sem lopt væri. Þeir félagar skyldu vera at baki fylkingum
ok koma þar fram, er þeim Hrafnistumönnum væri mest liðs þörf. Meðan þessu ferr fram,
fylkja Hreggnesingar sem tíðast. í vinstra fylkingararmi váru þeir höfðingjar Bali jötunn
af ætt hrímþursa ok Kaupa-Heðinn. Hann var svartr á hörund ok ákafliga feitr, ok er svá
sagt, at hann drakk í mál hvert v merkr steinlýsis, ok kvað þá liði sínu líða betr, ef feitan
ætti foringjann. 1 liði þessu váru margir berserkir, Sigurjón hrognkels, Fiðr enn fiskisæli
ok Haraldr hryggla; hann var merkismaðr þeira. Þar var kappinn Sigurðr gler-í-auga;
hann var akólútus at vígslu ok eigi merkr ok miðlungi réttorðr; hann haf ði verit vinr Óláfs
muðs ok flestra mótstöðumanna hans, en var nú á mála með Kaupa-Heðni. Hann vissi öll
tíðendi í jörðu ok á. Merki var borit fram fyrir þessum fylkingararmi; var þat rautt sem
blóð ok í iij hnútur, hálfgnagaðar. Öll váru herklæði þeira ok vápn með rauðum lit. í miðj-
um hægra fylkingararmi stóð Hermann foglari; hann var í brynju af æðardúni; hann hafði
boga einn vápna ok var enn mesti skotmaðr. Hann hæfði hvern fogl, er hann miðaði fram
hjá. Til annarrar handar hánum stóð Fylja-Gísli. Hann var hár maðr ok langt upp klofinn,
handsíðr ok liðaljótr ok hafði mjóva fingr ok langa, þunnleitr ok langleitr ok lágu hátt
kinnarbeinin, tannberr ok tannljótr, úteygr ok munnvíðr. Hann var hálslangr ok höfuðmik-
ill, herðalítill og miðdigr, fætrnir langir ok mjóvir; frár var hann ok fimr við hvatvetna, ör-
úðigr ok erjusamr, ok hollr um hvatvetna þeim, er hann þjónaði. Hann hafði skjöld mik-
inn ok markaðr á folaldshauss. Þar var ok Surtr enn sauðvitri, Þór-Álfr ór Hól; hann var
158