Strandapósturinn - 01.06.1978, Page 43

unnar Hjálmarsdóttur og Guðmundar Guðmundssonar frá Bæ.
Mamma var mjög illa farin á heilsu á þessu tímabili þótt hún
næði sér upp síðar og lifði til 88 ára aldurs. Um vorið 1931 tekur
því Sörli algjörlega við Kjósarbúi og þau Sigurbjörg giftast,
mamma fer á Vífilsstaðahæli og dvelur þar til hressingar nálægt
1 ár. Okkur systrunum ráðstafaði hún eftir bestu getu, en eftir
það er okkar bernskuheimili ekki lengur til, Stína mín fylgdi
Sörla og fluttist með honum og hans fjölskyldu að Kirkjubóli í
Valþjófsdal árið 1944. Sigurbjörgu og Sörla varð átta barna
auðið, svo hlutskipti Stínu minnar varð það í ellinni að róa meira
og minna með börn, enda ekki orðin til stórtækari verka utan-
húss sem áður, þó segja öll börn Sörla, að hafi hún brugðið sér út
fyrir dyrastafinn hafi hún alltaf hlaupið, öllum þótti börnunum
vænt um hana, en það orð hvíldi á að hún héldi mest upp á
Guðríði og hjá henni andaðist hún, en Sörli hefur sagt, að öllum
börnunum hafi hún verið innileg og góð. í Valþjófsdal, sem á
Ströndum varð hún fræg fyrir sitt dæmalausa kaffi og það svo,
að einhver þar vel skáldmæltur orti um, þótt ég því miður kunni
ekki kvæðið.
Nú hvílir Stína mín í gröf sinni að Kirkjubóli í Valþjófsdal og
við hlið hennar önnur mikil dugnaðarkona úr Árneshreppi,
Steinunn Hjálmarsdóttir móðir Sigurbjargar, sem var kona
Sörla bróður míns.
Nokkru eftir fráfall Stínu minnar bjó ég til 3 eða 4 vísur, því
alltaf ætlaði ég mér að skrifa eitthvað eftir hana. Ég er nú búin
að glata vísunum nema þeirri síðustu, hana man ég enn og mun
ég enda þessa frásögn mína með henni. Að síðustu Stína mín, þú
sem ert fyrir svo löngu komin yfir landamærin miklu. „Þakka
þér fyrir allt“.
Afsárri hryggð ég sakna pín
seint mun fyllast rúmið auða.
Blessuð Stína bíð þú mín
bak við gröf og dauða.
41