Strandapósturinn - 01.06.1978, Side 53

Loksins giftur vaskur var viður greipar mjalla. Hjóna setur súrningar sá mun losna valla. Enn þess getur óðs í klið álmaþundur svinni, hjartanlega heilsa bið henni móður þinni.
Og hans þverrar aldrei lof af þeim sem að kunna þó að himinn hauðrið og haldist allt til grunna. Ingimundi einnig þá, ást þó meður fína, fögrum vin, með bjarta brá, ber þú kveðju mína.
Efni snúa fljótast fer. Fiska á heiðum víðum sjóvíkingar sigla hjer sínum skeiðum fríðum. Hvar semferðu fögur hjer frí við stundir kífsins, frelsarinn Jesús fylgi þjer fram á tröðum lífsins.
Þó að leiki kólgu krans keilu þvert um heiði frœgir ríða brjótar brands boða-jóra skeiði. Sittu ífríðum sœmdar krans, sorgar rýmist tregi. Vertu í faðmi frelsarans falin lífs á vegi.
Þó að haldi um mjaldurs mó margir dýrum ranga orkuslyngirýtar þó afla lítinn fanga. Gaktu veginn gœfunnar, grundin þjassa dóma. Á landi fógru farsœldar fœrð um síðir Ijóma.
Mitt er brotið frosta-far fyrir meyju kenda. Eru farnar frjettirnar. Ferjeg brefið enda. Braga raulið re'tt ælíð raddar fram afstíu átján hundruð ártalið átta og níutíu.
51