Strandapósturinn - 01.06.1993, Síða 48

Og það var engu líkara en hryssan hefði mannsvit, því að jafn-
skjótt og Magnús hafði ekki lengur vald á ferð sinni skynjaði hún
hættuna og sneri við til sama lands. Kastaðist hún við það á hliðina
á sundinu og flaut Elínborg þá úr söðlinum. En hún hafði góða
handfestu og lá þversum yfir hryssuna, sem náði landi á hliðar-
sundi, skammt fyrir utan ósinn. Romust þær brátt upp fjöruna og
voru þá úr allri hættu. Var þetta afrek þeirra beggja vel af sér
vikið, þar sem bæði reyndi á kjark og dugnað, en Elínborg var síst
af öllu að hugsa um það á þessari stundu. Það tók á taugarnar að
sjá manninn berast lengra og lengra frá landi án þess að fá nokkra
rönd við reist. Augu hennar hvimuðu ýmist út á sjóinn eða upp til
bæjanna hinum megin við ána. Vonlaust var að hrópa á móti
veðrinu og reyna að vekja á sér athygli á þann hátt, enda var
vegalengdinalltoflöngtilaðþaðbæri árangur. — Nei. — Magnús
átti sér auðsjáanlega enga lífsvon. Honum gat ekkert orðið til
bjargar — nema kraftaverk.
Um þær mundir var tvíbýli á Heydalsá. Ásgeir Ásgeirsson, síðar
tengdafaðir Péturs biskups Sigurgeirssonar og Guðbjörg Björns-
dóttir fyrsta kona hans bjuggu í Heydalsárskólanum efst í túninu,
þar bjó einnig skólastjórinn, Sigurgeir Ásgeirsson. En í torfbæn-
um, sem stóð á gamla bæjarhólnum, bjuggu þau Jón Þorsteins-
son1’ og Guðbjörg Jónsdóttir, systir Magnúsar á Hvalsá. Móðir
þeirra systkina, Solveig Bjarnadóttir, 67 ára, var þá líka á Hey-
dalsá í skjóli dóttur sinnar og tengdasonar. Meðal vinnuhjúa hjá
þeim var unglingsstúlka, Kristín Jónsdóttir að nafni, er síðar átti
lengi heima á Víðidalsá og var þekkt undir nafninu Stóra-Stína.
Hafði hún þá nýlega eignast góðan grip, er hún skildi sjaldan við
sig. Var það vasahnífur og kemur hann við þessa sögu. Fleira fólk
bjó í gamla bænum á Heydalsá en ekki skal frásögnin tafin með því
að nafngreina það. — Jafnskjótt og fólki á staðnum varð kunnugt
um þá atburði, sem gerst höfðu við ósa Heydalsárinnar var uppi
fótur og fít á bæjunum og áður en varði voru allir þeir, sem færir
voru, á harðahlaupum niður túnið og inn grundirnar, fjögur- til
11 Jón Þorsteinsson bjó síðar á Gestsstöðum með fjölskyldu sinni.
46
j