Strandapósturinn - 01.06.1993, Síða 56

uð húsum og meira það, að mörg húsin eru svo smiðslega gerð, að
útlit þorpsins mun þola samanburð við hvert annað þorp, sem ég
hefi séð. Þó skal þess getið, að skipulagi gatna virðist vera nokkuð
ábótavant, og er það illa farið, þar sem að öðru leyti er svo vel hýst.
Þessa tvo daga, sem við vorum á Hólmavík, var yndislegt veður.
Allt brosti við okkur, Steingrímsfjörðurinn, Tungusveitin, um-
hverfið, hver vogur og vík, hver grasblettur, fuglarnir óáreittir í
sínum friðsömu heimkynnum, og síðast en ekki síst mínir gömlu
sveitungar og vinir, sem nú svo margir voru fluttir til Hólmavíkur.
Að morgni þess 15. júní klukkan 10.30 árdegis var lagt af stað
frá Hólmavík. Vorum við 11 í hóp á hinum bestu gæðingum. Að
minnsta kosti voru hestar okkar Ágústu gæðingar. í förinni voru
auk okkar Jóhann Þorsteinsson, Friðjón Sigurðsson, Berit Sig-
urðsson, Júlíus Árnason, Magnús Jónsson, Guðrún Kristmanns-
dóttir, Matthildur Björnsdóttir, Guðjón Jónsson og Kolfmna
Jónsdóttir.
Það fyrsta, sem fyrir augu bar, voru vegabæturnar, allt miðað
við bílfæri, og svo aukin ræktun líka miðuð við það að yrkja landið
með vélum.
Að Víðidalsá var fyrsti áfanginn, nokkuð langt frá veginum.
Sagt er þó að bærinn sé í þjóðbraut og þar fari enginn fram hjá.
Reið allur hópurinn í hlað og í tröðinni mætti okkur húsbóndinn
Páll Gíslason og húsfreyjan Þorsteinsína Brynjólfsdóttir. Buðu
þau okkur að ganga í bæinn, þar sem bollarnir stóðu á borðum og
heitt kaffið á könnunni. Að lokinni hressingu gengum við um þar
heima, og sáum hve miklu góðu atorka óðalsbóndans fær til leiðar
komið með bættum húsakynnum, ræktun og aukinni menningu.
Mín fyrsta kaupstaðarferð var til Skeljavíkur. Man ég þá hve
Víðidalsá og Hrófá voru úfnar og erfiðar yfirferðar. Nú voru á
þær báðar komnar steinbrýr og vegurinn bættur að sama skapi.
Hópurinn lagði af stað frá Víðidalsá á hádegi og voru hinir
góðu vegir vel notaðir til að spretta úr spori alla leið út fyrir Hrófá,
þar sem við áðum góða stund. Þar kvöddum við Berit, Friðjón og
Jóhann, en hitt fólkið hélt áfram með okkur. Riðum við Guðjón
Jónsson snöggvast í hlað í Húsavík með bréf til Stefaníu Gríms-
dóttur.