Strandapósturinn - 01.06.1993, Page 98

Drangar voru og eru ein mesta hlunnindajörð í Strandasýslu. Ljósm.
Haukur Jóhannesson.
bóndans niður í fjöru árla morguns sem venja var á þessum
slóðum, en kom aldrei til baka. Hans var leitað lengi og víða, en
árangurslaust. Meira að segja minnir mig, að það kæmu tveir
menn alla leið út að Horni til þess að svipast um eftir honum. Að
sögn benti ekkert til þess að neitt amaði að þessum unga manni
þegar þetta gerðist, var að vísu enginn galgopi eða afgerandi
gleðimaður en að allra dómi einstakt prúðmenni til orðs og æðis.
Það var ekkert sem benti til þess að hann ætti við þunglyndi að
stríða. Hann vann verk sín hávaðalaust, lét ekki fara mikið fyrir
sér, las talsvert og vissi því skil á mörgu sem aðrir hirtu ekki um að
kynna sér. Hvers konar slys var þetta? Eg braut heilann um þetta á
meðan við riðum framhjá Krákutúni og Meyjarseli og það elti mig
inn í botn Bjarnarfjarðar eins og skuggi, skuggi af gátu sem aldrei
verður ráðin. Við lögðum nú ekki í ljörðinn eins og áður því að nú
stóð öðruvísi á sjó, var komið fast að háflóði og vaðið hans Gumma
ófært með öllu. Oft þurfti hann að nema staðar, einkum þar sem
hann sá sel eða fugl í dauðafæri en aldrei greip hann til byssunnar.
Lét þess hins vegar getið að blóðugt væri að mega ekki hleypa hér
96