Strandapósturinn - 01.06.1993, Síða 121

Asparvík. Þau hjón áttu mörg börn, en síðar fluttu þau í burtu og
börnin þeirra. Eftir stendur húsið í Asparvík sem minnir á að
þarna hafi búið dugmikið fólk.
Afram er haldið. Næsti bær er Brúará og var þar smábýli. Þar
bjó Óli Guðmundsson, föðurbróðir minn, 1895—1905 og kona
hans Gíslína Guðrún Bjarnadóttir og var Óli kallaður Óli sterki.
En hann fluttist til ísafjarðar. Eg spurði gamlan mann sem þekkti
Óla frá yngri árum hans, hvort hann hafi verið eins sterkur og af
var látið og sagði hann til dæmis um krafta hans, að þegar róið var
til hákarls á áttræðingi, hafi lifrin verið látin í svokallaðan grútar-
kagga og tók hann sem svaraði IV2 tunnu og tóku 2 menn kaggann
á milli sín og létu hann á slíðrið að framan, en Óli tók hann fyrir
framan sig og bar hann alla leið upp á kamb. Sagði öldungurinn
að það hefði ekki gert nema hraustasti maður. Síðan hafa búið
margir á Brúará, en nú er hún í eyði.
Næsti bær er Reykjarvík. Þar bjó Arngrímur Jónsson og Krist-
björg Róselía Magnúsdóttir frá 1885 til æviloka. Eg minnistþess er
ég var vinnumaður hjá Guðmundi Ragnari í Bæ á Selströnd árið
1929, að ég var sendur í leitir á Selárdal og var það erfiðasta leit
sem ég hef farið. Komum við ekki að Skarðsrétt fyrr en kl. 9 að
kvöldi og voru þá allir komnir úr leitinni og búnir að fá sér
gistingu á næstu bæjum, svo að við urðum að fara alla leið út að
Reykjarvík. Þar var gott að koma, við vorum færðir úr bleytunni í
þurr föt. Við fengum heita kjötsúpu og kjöt og rófur, en það var
venja á betri heimilum að slátra einu lambi fyrir leitir. Um morg-
uninn var búið að þurrka fötin og hafa konurnar vakað við að
þurrka þau um nóttina. Svona var gestrisnin í þá daga.
Næsti bær við Reykjarvík er Asmundarnes, þar bjuggu Benja-
mín Ólafsson og Magndís Ólafsdóttir frá 1895 til æviloka.
Næsti bær við Asnmndarnes er Klúka í Bjarnarfirði, þar fædd-
ist ég 11. maí 1911 og var ég þar til 10 ára aldurs. Faðir minn fór
vestur á Isafjörð á hverju ári um páskana til vinnu. Hann var þar
yfirleitt til 24. júní, en um þann tíma voru vertíðarlok. Varð móðir
mín að sjá um heimilið og elstu börnin. Eg mun hafa verið um 8
ára, þá minnist ég þess að um vorið kom Benjamín á Ásmundar-
nesi um háflæði á skektu sem hann átti fram fyrir Halladalsána
119