Strandapósturinn - 01.06.1993, Page 133

Rósmundur Jóhannsson,
fyrrum bóndi Gilsstöðum:
Drukknun
Guðmundar
Guðmunds-
sonar
Hinn 9. mars 1945 lagði ég af stað í póstferð frá Gilsstöðum til
Hólmavíkur. Kom ég við á Grænanesi bæði til að spyrja að bréfum
og svo hafði Guðmundur Guðmundsson bóndinn þar beðið mig
að koma við hjá sér þegar ég færi næst úteftir því hann hefði hug á
að fylgja mér. Það var snemma morguns sem ég kom að Græna-
nesi og enginn kominn á fætur þar í hvorugu húsinu. Ég kom fyrst
til Sigurjóns Sigurðssonar og rnóður hans sem þá lá rúmföst fyrir
aldurs sakir. Buðu þau mér að bíða rneðan hitað væri kaffi. Þáði ég
það, en á meðan það var að hitna gekk ég inn í húsið til Guðmund-
ar, var hann þá að klæða sig. Spurði ég hvort hann væri að hugsa
um að fylgjast með mér úteftir. Kvaðst hann halda ekki, sér litist
svo rigningarlega á veðrið. Var ég honum sammála um að það liti
út fyrir suðvestan rosa og rigningu. Kvaddi ég hann svo og geng til
baka út í húsið til Sigurjóns. Ég drekk svo kaffið hjá Sigurjóni,
kveð síðan og tek hesta mína og held af stað. Þegar ég kem heim að
húsi Guðmundar kemur hann ferðbúinn út í dyrnar og segist nú
ætla fylgjast með mér úteftir. Tók ég því vel þó mér hins vegar
kæmi ókunnuglega fyrir, hvað Guðmundi hafði snúist fljótt hug-
ur, þar sem ég þekkti hann að því, að vera ekki eitt í dag og annað á
131