Strandapósturinn - 01.06.1994, Síða 54

Grímur Finnbogason —
Eggja-Grímur.
heimilum eins og gengur og gerist. Sumsstaðar var vel við hann
gert, annarsstaðar miður og misjafnlega var honum tekið í fyrstu.
Eitt sinn kom hann á bæ þar sem ein kaupakvennanna hafði átt
von á öðru en karli með hvítan trefil í snjáðum flíkum og slitnum
skóm. Hún hafði einhvers staðar litið hann augum áður fyrri og
hrópaði þegar hann gekk heim túnið — eftir því sem hann sagði
sjálfur frá — „Þetta er þá hann Eggja-Grímur, það var þá karl-
maðurinn." Frá þessum viðbrögðum stúlkunnar hafði hann gam-
an af að segja kunningjum síðar.
Hvaðan hann fékk auknefnið Eggja-Grímur er mér ekki ljóst.
Heima á mínum slóðum var hann aldrei kallaður því nafni. Þar
var hann oftast nefndur sínu skírnarnafni eða Grímsi. Sennilega
er hin nafngiftin sunnlensk að uppruna frá þeim árum er hann
lifði verbúðarlífinu og ræddi við félaga sína um bjargsigin og
eggjatökuna á vorin vestra.
Á hverju vori kom Grímur út að Horni enda talinn sæmilegir
fyglingur á sínum yngri árum. Eg man þá fyrst eftir honum er á
leið ævi hans og honurn var farið að fatast flugið. Alltaf gekk hann
52