Strandapósturinn - 01.06.1994, Side 113

venjulega þegar ég var á þessu flakki svona. Það varð alltaf að
athuga gasið í vitanum, það var allt öðruvísi en núna, núna er það
rafmagnið. Og svo voru það glóðarnetin, þetta varð allt að athuga.
Svo ég var búinn að afmunstra tófuna og fer bara ofan í vitann og
var ekkert að herða mig neitt. En svo legg ég af stað heim og þegar
ég kem svona upp undir flugvöllinn, þá sé ég hvar tæsa er að koma
neðan af og hún stefnir sí svona. Hún gat nú ekki farið heim með
sjó því það eru nú húsin þar og já hún var sí svona niður af mér.
Svoldið svona og bí við mig, hún ætlaði sko að fara á bí við mig. Eg
passaði mig með það að labba þannig að láta ekki stefna á hana,
eins og ég héldi svona sko (Axel sýnir skástefnu með höndunum)
og þá leggst hún niður sko. Helvíti eru þær nú falskar. Eg passaði
mig með það þegar ég labbaði svona, þá sté ég alltaf meira upp á
annan fótinn (hlær) og nálgaðist hana svona alltaf heldur en hélt
þó sömu stefnu. Þegar ég er kominn sí svona beint norður af
henni sko og var nú í sæmilegu færi, þá snéri ég mér bara allt í einu
við og skaut. Ha, hún steindrapst náttúrulega. Eg gat nú verið
dáldið lúmskur líka (skellihlær og tekur í nefið), hún ætlaði að láta
mig labba hjá sér, já, já.
Eg hef nú skotið marga silunga, það var alvanalegt að maður fór
hérna í varirnar þegar var verið að gera til og silungurinn var að
taka uppi. Þá kastaði maður lifur og lét hann taka uppi eftir
lifrinni og skaut hann um leið. Eg hef skotið silung bæði með riffli
og haglabyssu, þetta er enginn vandi, hann kemur með nefið upp
úr, maður verður bara að vera dáldið fljótur. Það er bara eitt sem
maður varð að vara sig á, maður varð að skjóta á hliðina á honum,
með haglabyssu sko. Það kom fyrir ef maður skaut beint framan á
þá, þá fóru þeir í tvennt, högglin fóru svo þétt á svona stuttu færi.
Þeir voru bara í tveimur pörtum, það var ómögulegt. En ef maður
skaut á hliðina á þeim þá kom skotið á hausinn á þeim en skemmdi
ekki skrokkinn á þeim. Það var ágætt að skjóta þá með riffli, það
var ágætt, það var sama hvernig þeir snéru þá.
Það er nú ekki til grásleppa ef við fáum hana ekki hér í Reykjar-
firði. Við erum hérna frammi á grunninu, langt frammi, með eina
trossu við Spena. Við erurn Spena samjaðra fram af Kaldbaks-
horni. Speninn skal ég segja þér er alveg samjaðra Horninu, þar
111