Strandapósturinn - 01.06.1994, Síða 125

veðurútlitið og taldi raunar vonlítið að það yrði ferðaveður þenn-
an ákveðna dag þar sem framtíðarspáin væri heldur leiðinleg. En
mér fannst nú og hafði orð á því að þar sem hér væru þrír
Guðsmenn sem hyggðu á ferðalag og væru sjálfsagt í nánara
sambandi við almættið en almennt gerðist, ættu þeir nú að geta
herjað út úr máttarvöldunum gott veður einn dag. Þann 17. júlí
fór ég norður í Reykjarfjörð og var frekar leiðinlegt í sjóinn,
dimmviðri og nokkur vindur. Þegar ég kom heim úr því ferðalagi
seint um kvöldið var mér tjáð að prestarnir væru komnir á svæðið
með fylgdarliði og ætluðu að mæta næsta morgun. Mér leist ekki á
að það yrði farið næsta dag því eins og ég sagði áður var þungt í
sjóinn og veðurspáin ekki góð.
En að morgni 18. júlí var samt hæglætisveður og mun sléttari
sjór og ferðalangarnir mættir og því ekkert um annað að gera en
hafa sig af stað. Mér til halds og trausts í þessa ferð fékk ég mág
minn Reyni Stefánsson bónda í Hafnardal í Nauteyrarhreppi.
Séra Jón var búinn að setja upp eyrnahlífarnar, en þær skilur
hann sjaldan við sig. Hann gerðist nú leiðsögumaður og trúði
kollegum sínum fyrir því að þarna væri Hrúteyjarnes, en benti
samt á Seljanes. Þoka var niður í miðjar hlíðar og var ekki að sjá að
fjöllin sæju ástæðu til að taka ofan þokuhattinn í virðingarskyni
við þessa heiðursmenn sem hér voru á ferð — hefur þó einhvern
tíma verið tekið ofan af minna tilefni. Eg heyrði ekki mikið af því
sem menn ræddu um á leiðinni norður, en samræður þeirra
félaga voru nokkuð líflegar og ekki rnikið um þagnir. Séra Jón og
séra Baldur lögðu mest til málanna, en séra Agúst fylgdist greini-
lega vel með umræðu þeirra félaga og stundum vottaði fyrir brosi.
Eitthvað mun séra Baldur hafa minnst á myrkrahöfðingjann, því
mér heyrðist séra Jón segja eitthvað á þessa leið: „Mér þykir
andskotinn vera þér nokkuð hugleikinn séra Baldur." Baldur
taldi það ekki vera, — ástæðan fyrir því að hann nefndi þennan
höfðingja á nafn væri sú að rninna á hann og vara við honum. Eftir
um klukkutíma siglingu vorum við út af Drangaskörðum, sem
létu þó ekki sjá sig nema rétt í fæturna, hitt var hulið þoku. Bærinn
á Dröngum er um 6—7 km fyrir norðan Skörðin. Drangar voru og
eru raunar enn mikil hlunnindajörð. Þar er mikið æðarvarp,
123