Strandapósturinn - 01.06.1994, Page 148
Þó lífstíð vor sé stríð og ströng
og stofni marga rimmu,
Gálmaströnd er geysilöng
að ganga hana í dimmu.
Séra Hjálmari var boðin fylgd á Kollafjarðarnesi, en hann þáði
ekki og mælti þá fram vísu þessa:
„Enginn Bessi mcetir mér
né mínum ferðum tálmar,
hann gjörir ekki að gamni sér
að glettast við hann Hjálmar. “
En honum varð að öðru, því eftir að hann kom inn fyrir svo-
nefnda Grind utan til við Gálmaströnd, kom hann hestinum ekki
úr sporunum. Svo var eins og hestinum væri alltaf bægt til sjávar,
þar til hann var kominn á sund. Verður Hjálmar svo að fara
þannig inn með að hann lætur hestinn synda yfir hverja vík og
gekk svo þar til komið var inn að Miðdalsá, bar ekki á einu eftir
það. Er talið víst að þetta muni hafa verið Bessi og hafi hann viljað
sýna presti hvort hann þyrði ekki að glettast við hann.
Heyra má það og á einum stað í ljóðabók séra Hjálmars, skrif-
aðri með hans liendi, er ég hefi haft undir höndum, að erfiðar
hafa honum einhvern tíma þótt glettur Bessa. Þar stendur þetta
erindi:
Guð geð mitt hressi,
Guð efnin blessi,
verði vilji hans.
Heiftir þó hvessi
helvískur Bessi
gefst honum ekkert ans.
Fleiri erindi eru þar sem gætu verið kveðin útaf sama tilefni.
Þetta er kveðið um 1809.
146