Strandapósturinn - 01.06.2012, Blaðsíða 18

18
Mumma. Verkefnið var að búa til kastnætur af ýmsum lengdum
og dýptum sem pössuðu við þær aðstæður sem hentaði hverju
sinni við síldveiðar í landnót.
Landnótaveiðar
Fyrir þá sem ekki vita hvernig landnótaveiðar ganga fyrir sig skal
nú reynt að lýsa því nánar. Við landnótaveiðar er nótinni kastað
á síldartorfuna og búinn til „lás“ utan um síldina á það grunnu
vatni að blýteinninn botnar alls staðar til að fyrirbyggja að síldin
fari undir teininn, korkteinninn sá um yfirborðið. Þegar búið
var að ná síldartorfu í lás var hún geymd þar í einhverja daga
sem fór eftir getu frystihúss KSH til að taka á móti smásíldinni
til hraðfrystingar í pönnum en mest af aflanum var fryst sem
beitusíld. Vegna lásanna þurfti að eiga nokkrar nætur til að
veiðar stoppuðu ekki. Einnig var búin til svo kölluð „úrkastsnót“
sem notuð var til að taka síld úr lásunum. Fleiri nætur voru
gerðar en ekki verður farið nánar út í það. Eftir þorsknetaveiðar
Áhöfnin á Hilmi með væna lúðu. Mynd tekin 1965. F.v.: Guðmundur Guðmundsson,
Helgi Ingimundarson, Guðmundur Viktor Gústafsson, Magnús Magnússon,
Magnús Ingimundarson, Hrólfur Guðjónsson og Gústaf Guðmundsson. Í glugga
stýrishússins er Guðmundur Magnússon.